De beste plaat ooit

'Wat is voor jou de beste plaat ooit?', vroeg iemand mij laatst.
Pf, ja, ga daar maar aan staan. Het gekke was dat ik het liefst direct en hard had willen roepen: 'Die!'
Maar dat kon ik dus niet en ik ging er even over nadenken. Nu ben ik tot een conclusie gekomen.
De conclusie is dat ik die niet heb, die 'mooiste plaat'. Flauw he? Maar het is zo. En waarom? Omdat iedere favoriete plaat een periode in je leven markeert, zo vind ik. Muziek is emotie en omdat elke periode in je leven wel een bepaalde overheersende emotie heeft, heeft het dus ook een bepaald overheersende muziek die je op dat moment draait. Er zijn dus meerdere platen die voor mij een grote betekenis hebben. En dat is vaak niet zozeer omdat ze mooi zijn in de zin van: clean, tight, ingewikkeld, progressief, goed gemixt of goed bedacht. Niet dat dit geen belangrijke aspecten zijn binnen de muziek, maar als het dus gaat om wat mij raakt (dus een favoriete plaat wordt) dan zal het me een rotzorg zijn of het dus voldoet aan bovenstaande 'eisen'. Heel simpele muziek kan heel simpel fantastisch zijn.
De meesten weten wel dat ik rond mijn 16e fan was van The Kelly Family. Waarschijnlijk begreep niemand daar echt iets van, maar wat mij aansprak in hen en hun muziek was de puurheid, authenticiteit. Dat zijn misschien wel de sleutelwoorden voor dat wat ik mooi vind, het beste vind.

Ook heb ik nog heel veel te ontdekken, want eigenlijk ben ik een broekie in muziekland. Ik bleef altijd een beetje 'hangen' bij één en dezelfde artiest. Nu kan ik er steeds meer van genieten nieuwe artiesten te ontdekken.

Mijn favoriete platen waren: alle platen van The Kelly Family, alle platen van After Forever, van Epica, van Limp Bizkit, 'Fallen' van Evanescence, 'Hounds of Love' van Kate Bush en 'Blackbird' van Alter Bridge.
Er komt er vást nog één omhoog borrelen nadat ik dit geschreven heb, maar dat is dan zo :)

Nu rest mij de vraag:
'Wat is voor júllie de mooiste plaat ooit?'
Laat het me weten, graag!

Ik sluit af met een gedichtje over deze winterse periode. Het wordt nu echt winter en de feestdagen staan voor de deur. Ik draai dan graag 'winterse platen'. '50 words for snow' van Kate Bush krijgt bij mij een derde kans ;) en ik draai graag 'For now I am winter' van Olafur Arnalds. Mijn huisje heeft dit jaar geen boom, maar lichtjes en kaarsjes steek ik om vier uur smiddags graag aan. Lekker. Van wat en welke muziek geniet jij in deze maand?

LIGHT & DARK

 

 

As we enter the dark seasons of the year,

may the starlight and firelight

continue to show us the way home.

May hugs and smiles continue to warm us

and may the voices of our friends surround us with Love.

 

 

 

 

 

 



Mirrors

MIRRORS

 

Your lack of responsibility annoys me

Your absence bothers me

Your iciness destroys me

Your hovering distants me

Your judgements fury me

 

Mirror let me see my face

And let us walk in our own pace

 

Loving,  beloved

Victim and judge

Discharge yourself, be released from grudge

Giver, receiver

father and son

Friend, enemy

All are one

 

Supposed to be in unit

But still feeling numb

‘cos I say I’m here but I am gone

 

Confounded by your selfishness

Desperate through detachment

Disrupted by your remissness

Distressed by abandonment

 

Mirror, let me see my face

And let me be in full ablaze

 

Teacher, disciple

The feeder and the fed

Deceiver and dupe

Both are misled

 

Giver, receiver

Father and son

Mind, body

All just one

 

 

 

 

The Girl Without A Name

Hello there,

I'm finally finishing the lyrics that I started a long time ago. Time to let them go. *Sigh*
Although there's no music (yet) to it, I wish to share my lyrics and this 'Shan Silent Screams' blog seems a good place for that, right?

Every other week or so I'll post one of the finished lyrics.

Happy reading and happy week!

Love, Shan

The Girl Without A Name

 Cease the fire!

 

Just around the corner

Abandonedly on a chair

She was awaiting me, led by my despair

 

With my feet in the mud

I watched it all go by

Desperate for an anwer I got one uncensored

No single thing has meaning on itself

It’s all in service of our purpose

 

And we’re all a spark

And we all return

Little flame inside will make us yearn

 

She led me back

To the core, my throne

This girl was leading me home

How irrelevant to know my name, she said

The girl, the girl without a name

 

No more warriors, only dancers

Dancers of life

No more warriors, only lovers

Lovers of life

Only givers

Givers of the Gift

Only messengers

Messengers of Love

 

‘Cause we’re all a spark

And we all return

One little flame inside will make it burn

 

She led me back

To the essence, my throne

This girl showed me what’s home

The girl without a name

Must be the keeper, the keeper of the flame

Free As A Bird Now

 

FREE AS A BIRD NOW

 

 

I don't know what you wished for

Don't know if you could bow

But the truth is you are free

Free as a bird now

 

 I share most of your passions

How proud someone can be

Still never went to your beloved country

But when I go, will you be there with me?

 

When I step out of bed and speak my morning vow

and I hear the birds whistle, I know: you are free

free as a bird now

 

When my mind is dark and foggy and all I can ask is: How...

and the birds on the porch are whistling, I know: I'm free

free as a bird now

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een beetje laat, maar wel lekker

Je loopt met je slippertjes door het zand, daar waar de weg opengebroken is en waar je iedere dag loopt. Maar dit keer is het zand koud. Hm. De buitenlamp springt aan als je na je laatste rondje met de hond bij de deur aankomt, en dit keer valt het op omdat het donker is.
Je beseft je dat je de hele dag nog niet op de veranda  hebt gezeten. Toch was je wel zo koppig dat je een rokje hebt aangedaan. Want een lange spijkerbroek, nee nog niet alsjeblieft.

Even dacht ik dat het herfst werd. Heel Nederland misschien. Of misschien niet, want de normale mens kijkt het nieuws en het weerbericht dagelijks.

Wat zijn we blij dat we nog even mogen nazomeren. Want de zomer begon laat. Zoals de afgelopen jaren al.
De natuur is in de wirwar. De natuur is laat. Waarom? Ik heb het antwoord niet.

Volgens sommige theorieen beginnen de seizoenen al veel eerder dan volgens de hedendaags gebruikte kalender. Volgens één theorie vanaf 36 dagen vóór de officiele datum tot 36 dagen erna. Dan blijven er tussen de seizoenen in 18 dagen over die de overgang tussen de seizoenen harmoniseert. Ik raak er een beetje in de wirwar van. Bovendien is alles toch al op zijn kop gezet door de natuur die dus laat is. De  herfst had dan al half augustus moeten beginnen, maar er is nog geen spoortje van herfst te bekennen, op die enkele dagen van afgelopen weekend na dan.
Leven -en koken-  volgens de seizoenen wordt dus anders en zullen we voornamelijk moeten doen door 's morgens de deur uit te stappen, te kijken wat de dag nu weer heeft gebracht en daar op inspelen.

Ook de scholen zijn weer begonnen en een aantal mensen rondom mij startte, plotsklaps, een studie. Of hun eigen kleine onderneming. Ik krijg de kriebels. Ik wil ook. Ik wil dat al járen. Ik weet welke studies ik wil doen. Het zijn er twee. Nu nog kiezen, en durven.
Ook ik ben in de wirwar en ook ik ben laat. Hebben de natuur en ik toch veel gemeen...

.....laat eerst de herfst maar lekker komen. De natuur laat zich ook niet dwingen. Toch?

Liefs van Laatbloeier Shan :D

Screams of Joy

Goeie zondag allemaal!

 

Ik had een tekstonderwerp in mijn hoofd, maar de zin ontbreekt me vandaag om lang achter de computer te zitten. Ik had last van hoofdpijnen dus behoefte aan thuis chillen. Daar ga ik dus zo weer mee verder maar niet voordat ik mijn 'screams of joy' heb gedeeld, zoals ik dat meestal op een zondag doe :-)

 

SCREAMS OF JOY

 

Drie dagen lang smullen van mijn boekweit-vanillepannenkoekjes! High fiven met Veronique! Samen met mams tuinieren! Soep eten, trampolinespringen en nog veel meer, op Anja's fantastische stekkie! Eindelijk weer een rozemarijnplantje tegen het lijf lopen in de winkel (loooove that smell!)! Kokos-lavendeldelight als toetje! Boeken lezen met een zacht zonnetje op je gezicht! en...

de inspirerende tekst, zanglijn en dans bewonderen van La Bush in onderstaand nummer. (hij zit al een week in mijn kop!)

 

 

 

Met een chille groet,

 

Shan

 

Puur Masochisme

In één van mijn favoriete boeken staat de volgende zin: 'Je vermoedt dat je altijd gelijk gehad hebt toen je dacht dat die joggers en trainers gewoon egotrippende masochisten waren.'

Ik vind de zin geniaal vanwege de manier waarop het geschreven is én omdat het exact was wat ik dacht toen ik startte met hardlopen.

Ik begreep helemaal niets van die zinloze zelfkwelling, van sporters die beweerden het echt leuk te vinden. Hardlopen helemáál. Dat was iets voor mannen in een midlife crisis, bijvoorbeeld. Nu kan ik erom lachen, want misschien lijd ik zelf wel aan een quarterlife crisis, zoals dat tegenwoordig heet. Anyway, ik ben op miraculeuze wijze toch een beetje aangestoken met het virus. Ik ben daarnaast nog eens 'obsessed' met MTV's programma 'I used to be fat'. Ik dacht eerst, net als jij nu, 'oh nee he, wéér zo'n flut reality serie, wég met die tv!' Maar om meerdere redenen en vanuit elk oogpunt die je je maar kunt bedenken, ben ik dit onderwerp gaan waarderen. Misschien word ik zelfs wel personal trainer, als ik later groot ben. Wie had dat gedacht.

Maar natuurlijk zitten er ook absoluut egotrippende masochisten bij. Die uren per dag trainen, overgeven, doorrammen en hun lichaam tot het uiterste pushen. Toch heeft dit ook wel wat. Het kijken naar de mannelijke trainers in het programma natuurlijk ook. Het oog wil ook wat. Maar het leukst om te zien zijn de tieners die een transformatie ondergaan waar je u tegen zegt.
Wel vraag ik me af of het gezond is om zó hard te trainen als zij doen. Het zijn vooral mannelijke eigenschappen die hierbij aan bod komen. Jezelf pushen, actie, vuur. Het heeft ook wat tegenwicht nodig; wat mildheid voor jezelf, rust en koelte. Dit mist een beetje in dit wereldje. Misschien is daar een leuke taak voor mij weggelegd. :) Want...zoals Kyra de Vreeze altijd zo mooi verwoord: 'de middenweg is awesome'. Voor veel mensen is de middenweg saai, not fun, not alive and kicking. Toch is de middenweg bewandelen noodzakelijk op de lange duur. Daar ben ik van overtuigd.

Deze week leek het weer op puur masochisme. Zondag rennen was hell, met die zon pal op je gezicht. Ik heb dan ook maar de helft gedaan. En vanmorgen moest ik in mijn eentje weer wat minuten erbij pakken. Zonder support! Zoran zoef! weg!....Samuel en André, zoef! weg! en daar ging ik weer alleen, met mijn stopwatchje. Tot ineens André terug kwam gelopen, puur alleen om mij te vergezellen. Gezellig, met zijn tweeen masochistje spelen! Is toch net iets leuker.

Screams Of Joy Summer Edition

Oh My Gosh...dan is het twee maanden geleden dat je een blog hebt geschreven en dan schrijf je eindelijk weer iets en dan is het ineens weg terwijl je met de foto's bezig bent. Nog één poging dan...want het is goed voor een mens om een 'gratitude list' bij te houden. Dus...alhier wat Screams of Joy, in pics.



Lekker soezen in da garden

If you dont feel happy, you gotta make yourself happy

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

<3

Cuisine de la Shanna

De keuken werd de afgelopen week even omgetoverd. Schone koelkast, leeg aanrecht, vol aanrecht. Veel te KLEIN aanrecht!
Ja, 'Kyra's Kitchen' zat vorige week bij de post en ik begon het natuurlijk meteen te verslinden.
Werkelijk waar een heerlijk boek; bómvol informatie en inspiratie. Vijftig recepten bij de tien meest voorkomende gezondheidsklachten.
En daar ging ik. Aan de slag.

Weliswaar is er nog maar een kleine week voorbij, maar omdat ik het fotograferen zat was, er nu verslag over wil doen én ik het hele gebeuren hierna weer even los wil laten, zal ik mijn bevindingen hier kort melden.
De recepten zijn op plantaardige basis. Ofwel veganistisch, of hoe je het ook wilt noemen. Geen zuivel, geen brood, geen geraffineerde of kant en klare shit. De redenen hiervoor staan vermeld in het boek. Check it out if u like!
Ik kan zeggen dat het (NU NOG) meer tijd vergt, meer planning, meer geld, meer afwas en tegelijkertijd: meer voldoening, meer lichamelijke verzadiging, meer afwisseling en meer fun!

Ik ga er zowiezo mee door (ik was allang overtuigd en nu nog meer) maar zal het afwisselen met kaas en eieren omdat ik niet aan de vitamine B12 pillen wil. Ook zal ik af en toe voor 'easy peasy' gaan, dus (spelt)brood, havermout of eens een pizza of patatje.

Hieronder het bewijs van mijn nieuwe kookkunsten :)

Rijstepap

'Chocopowersmuice'

'Kyra's Yammy'

'Sleepy cherry smuice'

'Amaranth-pompoenpitsalade'

'Hutspot 2.0'

Eigen brouwsel; warme aardbeien-appelsnack

Eigen brouwsel; Speltpasta met basilicumsaus



Oosterse groentensoep

 

 

Ok, this was it.

Om jullie niets te onthouden sluit ik af met een overheerlijk receptje, die overigens niet uit 'Kyra's Kitchen' komt maar uit een ander boek. Voor iedereen die van chocola houdt; hou je vast!!!



CREAMY CACAOWY

1 portie

1/2 avocado
1 el versgeperst limoensap
1 el agavesiroop (of ander zoetstof)
1/3 kopje (rauwe) cacaopoeder
1/3 cacaonibs (rauwe cacao stukjes) (natuurwinkel)
1/3 kopje (rijst)melk
1/4 kopje gehakte cacaoboter (ik had dit niet; gebruikte 1 banaan; dit maakt het ook romig)

schil en ontpit avocado en prak alle ingredienten door elkaar. garneer met liefde en geniet!

Love, Shan

Work in Progress

It's really silent here, at my blog. I wish I had so much to tell and to write, but I just can't. I have no juicy news for ya. That does not mean there's not happening a lot. Behind the scenes (of the film that is called 'life') there's a lot going on. Inside. There's so much more that the eye can see.

A few weeks ago I had an opportunity to blog for a Yoga website. It would have been great if that had worked out, but after the meeting with them I felt it just would not do it for me. I said no.
So, here I am, at my own Shan Silent Screams again and it's more than fine. I can write whatever I want and whenever I want.

I have set some goals for the upcoming months. Quite a lot of little goals. I also want to tighten up things, like my eating habits. Without being harsh on myself. I know why I do it. So, from  now on I'll try to 'do' more or less: sugarfree, dairyfree, coffeefree and glutenfree.
Hope that 'Kyra's Kitchen' will show up in the mailbox this afternoon, 'cause this book will support me with the whole thing.

I'll finish with some picca's in 'Screams of Joy'.

Enjoy your weekend! Hopefully with some more sun!

Screams of Joy

Even if you think it's not...sunlight dóes come everywhere.

At work...tired and bored, waiting for this crazy Ziggo guy to be finished.

Soft kitty, wam kitty, little ball of fur...

All of us watching my brother trying to open up the laptop



DON'T take away my blanket!



Love, Shan

 

 

 

Vormeloos

Al een maand heb ik niet meer geblogd. Onwennig en ook frustrerend. Maar een blog posten zonder een 'vorm' in mijn hoofd te hebben, lukt niet.
Al bijna een jaar liggen er halve songteksten te wachten, ergens in een mandje. Tot ze worden afgeschreven.
En zo kan ik nog wel even doorgaan...

Ik houd van vorm. Kunst an sich ís vorm. Vormeloosheid vind ik dan ook niet fijn en tevens een moeilijk te bevatten begrip. Toch begin ik nu een beetje te ervaren wat het is. Het water is woelig. Je wordt rusteloos. Voelt je gefrustreerd, want je hebt het gevoel dat er nog niets 'is' (behaald), dat je geen kloot opschiet. Ook voelt het eenzaam. Je staat te popelen om je ervaringen te delen, maar het is nog te onduidelijk, te leeg, te onbelangrijk, te klein, te onaf om te uiten.

Voor mijn gevoel gebeurt er veel in mijn leventje. Maar tegelijkertijd gebeurt er ogenschijnlijk helemaal niets. Kan dat? Ja, ik denk het wel. 

Ik nam afscheid van een paar mensen, op allerlei verschillende manieren. Mijn oom, mijn hardloopmaatje Merel, Nienke, vandaag van Mirjam. En tegelijkertijd komen er nieuwe mensen voor in de plaats of wordt er iets opgebouwd. Buiten mij en binnen in mij. Er wordt in ieder geval iets aangeraakt. Dat is de start. Het zaadje is geplant. De koers is bepaald. De mindset is juist.

Er zit niets anders op dan kijken wat we onderweg tegenkomen. Of wachten totdat we weten hoe het plantje eruit is komen te zien. Misschien wordt 'ie helemaal niet groot, of krijgt 'ie een gekke kleur. Helemaal niet wat ik had verwacht of gehoopt. En weet je? Het kan me steeds minder schelen. Ik beweeg me nog wel even door die vormeloosheid en laat me verassen. Misschien is dat wel heerlijk rustig. De vorm komt vanzelf wel. Ooit. Een keer.


X Shan

Lente Daytox

Nu ik sinds enkele weken behoorlijk last heb van slapeloosheid, ben ik wel toe aan een paar daagjes bijtanken, lekker cocoonen...
Even niets hoeven. No verbs allowed.
Kijk, koken en wandelen is noodzakelijk, maar verder NIET (of weinig): computeren, boodschappen doen, huishouden doen. Heerlijk.
Ik heb de komende twee dagen twee belangijke afspraken, maar die kosten niet meer dan 1 a 2 uur van mijn dag.
Een mooie leidraad voor een dagje cocoonen en detoxen vond ik hier:

http://www.culy.nl/inspiratie/culy-detox-ons-stappenplan-voor-een-culinaire-dayretreat/

Morgen begint de lente en oorspronkelijk is dan ook het (heidens) paasfeest. Reinigen van lichaam en geest hoort daarbij. (om vervolgens vol nieuwe energie, moed en ideeen je leven vorm te geven)
Een perfect moment dus voor zo een lente daytox. En dan hopen dat mijn nachtrust wederkeert...!

Who's with me?




Happy Easter!

Love, Shanna

Wabi Sabi

Soms heb je van die momenten dat je adem stokt...of je vlinders krijgt in je buik...je mond open valt....bij het zien van iets moois. Dat kan natuurlijk vanalles zijn; een blik op een mooi landschap, een spelend kind, een prachtig kledingstuk. Dan heeft dat waarde, krijgt het waarde. En zo hebzuchtig als een mens soms kan zijn; je wilt het hebben. Vastleggen met camera, in je huis hebben staan of liggen.
Het leukst vind ik dingen met een historie. Je weet niet waar het vandaan komt, en het is vaak ook wat verweerd, oud. De interieurstijl die zich hiermee bezig houdt, heet Wabi Sabi. Geen modern, nieuw, vastomlijnd interieur, maar een verzameling van spullen die los van elkaar ieder zijn eigen historie heeft.
Vandaag is er weer zo'n 'stuk' bijgekomen in mijn huis. Ik werd op slag verliefd. Ik zag haar hangen en ik kon niet ophouden met blijven kijken. Het viel een man op hoe ik stond te zwijmelen en hij moest lachen. Ik wilde het stuk direct mee naar huis nemen, maar twee tellen later dacht ik dat ik gek moest zijn als ik het zou doen. Het was namelijk.....................................................een trouwjurk!
Maar ik was gewoon verliefd. Ik keek naar het prijskaartje en hij was slechts E10-,. Na mezelf opgelegd te hebben er tóch nog even over na te denken, terwijl ik nog steeds voor die paspop stond, hakte ik de knoop door en haalde ik haar eraf. Gewoon te mooi om daar te laten hangen. Afrekenen dus, in een tasje en hop...naar huis. Daar ga je dan. Zonder te weten of ze uberhaupt past, zonder trouwerij, laat staan een vent.
Jullie mogen me voor gek verklaren hoor, maar míjn dag kan niet meer stuk :-)

Welk stuk heeft voor jou veel waarde of werd je op slag verliefd op? Tell me below!

Retreat from Tweets

De lente doet zijn aantocht, ook al is het nog zo pril. Ik geniet van de vogeltjes die hun stem wat meer laten horen. Van het getweet.
Ook het getweet op twitter vond ik interessant. Ik volgde een tijdje wat interessante mensen en dacht: 'Laat ik eens een gokje wagen en weer eens wat met social media doen'. 'Maar dan met een schone lei'. Twitter dus. Ik 'tweet' nu alleen een beetje voor Jan Doedel, want ik heb nog niet helemaal door hoe het werkt en hoe ik volgers kan vergaren. Wie kan mij daarbij helpen? :S (Je kunt me vinden onder ShannaB, @ShannaB8)

Goed, ook fijn om gekwetter af en toe te ontduiken en daar stond op het juiste moment de Stilte dag voor de deur. :D

Bijna een jaar na de mindfulness training stond hij nu eindelijk gepland. In het Liobaklooster te Egmond. Ik besefte me dat ik er acht jaar lang langs heb gereden en nu was ik natuurlijk wel erg nieuwsgierig naar de binnenkant...

Zoals je kan verwachten in een klooster, dronken we koffie uit (ik denk) handgemaakte aardewerken bekers. En van die houten tafels en poort-deuren. Afijn, je kan je vast wel een voorstelling maken.
Ik keek om me heen. Ongeveer twintig a dertig mensen, mannen en vrouwen. Maar geen bekend gezicht. Toch ook leuk, nieuwe mensen leren kennen. 'Oh nee, dat gaat niet zo gemakkelijk, want het is notabene STILTE dag'. Dat niet-praten viel dit keer wel mee; er werd tijdens de koffie gewoon gepraat en ook aan het einde van de middag. Maar toch vooral; naar binnen keren dus. Daarvoor waren we hier. De oefeningen die we gedurende de dag deden waren allen bekend, en toch blijft het vernieuwend, elke keer weer. En ook ontspannend. Hoewel natuurlijk ook confronterend; het hele palet aan emoties kwam bij mij naar boven. Zelfs woede. Bah. Helemaal toen mijn buurvrouw tijdens de ' bodyscan' in slaap viel en steeds harder begon te ademen en...jawel...snurken. Ik kon wel uit elkaar springen van woede. Het liefst was ik met de oefening gekapt en had ik het hele klooster bij elkaar gegild. Maar ja, dat is niet echt de bedoeling. Toch? Gelukkig viel het anderen ook op dat er iemand lag te slapen en werd mevrouw subtiel gewekt. We moesten er eigenlijk ook wel om lachen. (eventjes dan)

Tijdens de loopmeditatie buiten ben ik nog even de kapel ingelopen. Het regende namelijk en ik was ook hier nieuwsgierig naar. Geen flauw idee of het mocht, gewoon proberen maar dus. Ook de kapel was sober ingericht, maar het gaf me een bijzonder gevoel daar even te zitten.

Ik was blij te horen dat de intentie is de stiltedag twee tot drie keer per jaar te gaan inplannen. Ik ben daar zeker voor in en kan iedereen aanraden het eens te gaan ervaren.

Hieronder nog een paar 'screams of joy' van de afgelopen week, in foto's,  en dan sluit ik af...in stilte :D




X Shan




SCREAMS OF JOY

Heel soms............................heb je cravings. Appeltaart!!!

Eindelijk krijgen mijn voeten weer lucht

                                                                  Every body needs sunshine!

                                                                              

Five Daily Shots

Five. A number to keep in mind.

There's a lot about five.
You have the five life elements. Make sure you 'have' them all in your life; fire, water, earth, air and ether.

Then there's 'the big five'. Five things for your well being. Often used in psychology and psychiatry (most for depressions) ; exercise, alone-time, socializing, energizing activities, personal care.

And now I read about the 'Five Capsules'. Nope, no vitamin pills, no caffeine shots. Just the five things you can do through the day to stay stress-free and energized. And each 'thing' only will take 10 minutes. Much easier to do that, than to practise some yoga or sports for an hour consecutively, isn't it? And because it gives some structure as well, you notice it more when you slip up on the exercise!
Since I think it's an excellent idea (comfy!), I wanted to share this with you.

 I guess the first two you should do at home but the third part you could do in your lunchbreak at work.
When you do these five things every day, you get the whole package!

It should be practised in this particular order. But I think you can alter the content of each 'thing' to your liking and capabilities. In red, I have written some alternatives. Here they are:

1. Mantras. Singing them when waking up. Or sitting down, slowly waking, drinking hot water, recite a prayer. (Nót welter to the coffee pot while half asleep.)
2. Asanas. They named the Palm Tree, the Waving Palm Tree (like that name!), the Waist Twist, the Half Candle, the Sun Salutation. Or other asana's you want to do. Or go the the gym or better; running outdoors.
3. Pranayama. Breathing exercise. They named the Variable Nasal Breathing and the Humming Bee. Could be just three minutes sitting down, observing your breathing. But it definitely won't do the same.
4. Yoga sleep. Lying down on the floor. Observing every bodypart and when the body is calm, consciously breathe in and out 25 times. (Ouch, that's a lot!) Or take a powernap.
5. Meditation. Thinking through the day for a short while. What have you learned and what could you do differently in future situations? Then you could do a meditation. You could write some things down, make some music  or dance to shake off emotions and when you have time left you could do a meditation for how long you want to do it.

For more information on these Five Capsules, go to yogaonline.nl



What are yóur daily 'shots'?



With love, Shan

Rozenblaadjes op een mesthoop

Vertel, heb jij ze stiekum wel eens op je spiegel geplakt?

Affirmaties. Je weet wel; van die positieve, goed geformuleerde zinnetjes. Geschreven op post-its en geplakt op afzuigkappen, koelkasten en vooral dus...spiegels.

Bijna elk zelfhulpboek (wat een k*twoord) heeft het over affirmaties. Het staat er bol van. Ik heb erover gelezen en ik heb ze gebruikt.

Nu hoorde ik laatst een kennis zeggen: 'Affirmaties. Het zijn slechts rozenblaadjes op een mesthoop'.
En in mijn favoriete boek wordt nog een stapje 'erger' beweerd. Het boek heet trouwens 'Liefhebben zonder voorwaarden' en is geschreven door Paul Ferrini. Ik durf best te beweren dat dit min of meer 'mijn bijbel' is geworden. (weer een vreselijke uitdrukking, maar toch waar) Dit boek is waar het leven over gaat. Punt.
Het boek zegt dat affirmaties louter 'hocus pocus' zijn. En dat als je het positieve steeds méér aandacht geeft, dat je het negatieve dan in feite meer kracht geeft.
Toen ik dat las, moest ik echt even tien keer achter mijn oren krabben. Ik snapte er nu  niks meer van. Wat is nu waarheid?

Langzamerhand begin ik het te begrijpen en denk ik dat het laatste waar is. 'Hocus pocus' zou ik het niet noemen. Maar het is wel degelijk zo dat als je steeds het positieve aandacht geeft, je in feite je negatieve gedachten/angsten negeert. Nu denk ik persoonlijk niet dat ik ze negeer. Het lijkt alleen meer op iets van: 'Hoi, goeiemorgen' en direct daaropvolgend zet ik een grote stap over die gedachte of angst heen en klim ik omhoog, waar die positieve gedachten en dingen (moeten) zijn. (want tja, die zijn toch veel leuker en belangrijker?)
Inmiddels weet ik dat je beter niet het één belangrijker kan maken dan het ander. Het positieve is er en het negatieve ook.
Dus in plaats van slechts 'hoi, goeiemorgen' te zeggen tegen de negatieve gedachte of angst, kijk je dat monster eens een keer recht in de ogen aan zodat je elk haartje op dat oerlelijke, zwarte gezicht ziet en zijn valse gekrijs en ge'boohoo' luid en duidelijk hoort.
En misschien vang je zelfs een glimp op van het verdriet in zijn ogen. Je luistert naar wat 'ie te zeggen heeft, alsof het een vriend is. Je kijkt het weer recht in de ogen aan, je doorboort ze. Tot het monster neervalt. Till he drops dead.

Brengt me bij de affirmatie die ik laatst in mijn schrift schreef: 'I am dropdead gorgeous'.
Hij klinkt gewoon stoer. Nietwaar?

Dus van mij mogen er af en toe nog wel rozenblaadjes liggen op die mesthoop. Dat maakt het nét even wat gezelliger.

Screams of Joy

De 'screams of joy' van deze week zou geen goede 'screams of joy' worden als ik bovenstaand filmpje niet zou plaatsen. (Met dank aan Lars voor het doorsturen.)

Als je geen geduld hebt, kijk dan vanaf 9:00 minuten.
Ik weet niet of de scream van Floor Jansen hier ook een 'scream of joy' was, maar die van mij zeker wel als ik het beluister. Het is climax ten top! Episch!

OTHER SCREAMS OF JOY

Dat er prettig werk aan lijkt te komen (waar ik helaas dus nog niets met zekerheid over kan zeggen)!/ Kaartjes en uitnodigingen ontvangen!/ Stilstaan bij alle complimenten die ik krijg!/ Hardlopen in een witte wereld!/


Verder ben ik van plan aankomende week even te detoxen, want heb voor mijn doen iets teveel suiker (lees: appelbeignets!) en alcohol genuttigd. Van koffie 'afkicken' wordt niet moeilijk, want dat drink ik toch al een paar weken niet meer, op af en toe een paar kopjes na bij anderen thuis. Mijn favo biologische koffie is namelijk uit de schappen van de supermarkt verdwenen (grr&%6n!!0)!

Dus: wish me luck en have a nice week! Ciao!

X

Het lichaam vertelt...

De laatste paar dagen is er wat tumult geweest op een paar food-blogsites. Er werden kanttekeningen gemaakt, negatieve reacties gegeven.  Producten of tips die werden aangeraden, waren plots niet meer goed, want ze zijn bij nader onderzoek toch niet zo gezond, volgens de laatste richtlijnen. En dat weet de lezer. De lezer wordt steeds kritischer. Wijzer. Ze informeert zichzelf. Toch zijn er nog velen schaapjes die volgen, die de 'voorbeeldvrouw' op een voetstuk zetten. Maar ook deze zijn geen heiligen. Laten wel eens een steekje vallen. En dan donderen ze dus van hun voetstuk, zó naar beneden!
Zowel begrijpelijk als triest.
Ik zou niet graag de 'status' hebben van zo een 'voorbeeldvrouw'. Nee, dank je.

Waar het om draait is: luister naar jezelf. Luister naar je lichaam. Want je lichaam vertelt...

Ik herinner me dat iemand mij eens vertelde dat haar lichaam haar vertelt wat het wil eten. De ene dag was dat vlees, dan weer zoute snacks en de volgende dag alleen maar wat salades of gewoon bijna niks. Ik kon me dat niet echt voorstellen.
Nu weet ik dat het wel degelijk kan, dat je lichaam aangeeft wat het nodig heeft. Ook al zal dat in mijn geval wat consistenter zijn en niet zo wisselend.
Ik heb bijvoorbeeld altijd al een 'hekel' gehad aan hard, koud en droog voedsel. Als een collega aan een bleekselderij knabbelde en droge crackers at, gruwelde ik daar soms van.
Blijkt het ook nog bevestigd te worden. Mijn dosha (constitutietype binnen de Ayurvedische leefstijl/geneeskunst) is Vata. Vata's houden van warm en olieig voedsel en zouden ook rauw en koud voedsel niet heel goed kunnen verdragen. Tadaa! Mijn lichaam zegt het dus goed! Dan kan 'raw food' nu de trend zijn, of misschien wel hét toekomstige eten, ik blijf toch óók voor warm en olieig gaan.

Vandaag was mijn lichaam boos. Boos op een vriendin die niet meer zoveel van zich liet horen. En dat heb ik dus ook gezegd. Op een vriendelijke manier. Dat viel niet helemaal in goede aarde helaas, maar ja, dat is weer een ander verhaal.

Daarna had mijn lichaam trek in een zoete snack. Ik maakte voor het eerst 'Delisch chocolate mousse'. Veganistisch en rauw, maar daardoor niet minder heerlijk. Wow! Mijn maag bedankte me hartelijk.

Dan sluit ik nu af met een filmpje van de geweldige Gabrielle Roth; filosofe, artieste en danseres. Over het lichaam die vertelt...

<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Olvrx29aptY" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

Blue Monday

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

This morning I heard that today has officially been declared as Blue Monday. The most cold, dark and therefore difficult day of the year. And I think that today fully meets that expectation.

This weekend I thought that it'd be crazy to go running in this bizarre winter weather with its iciness. On top of that yesterday evening I saw the streets becoming packed with snow. But I knew I had to go through. I had to go running this monday morning. If I could do this, I can do everything.

So, there I was. Running through the snow. It felt like running through loose sand. But we took it slow and I liked it. Last week it was the first time and I ran 10 times one minute over 4.2 km. Today 7 times 2 minutes over 3.7 km. And although I suffer from stiff calf muscles at the moment, I HAVE DEFEATED BLUE MONDAY!

SCREAMS OF JOY

Blue Monday!

Chillin' under a blanket!

 

and more...

Have a nice week,

Love, Shan

Zure Appel

Oh my God! Ik heb ja gezegd! En dat terwijl ik mezelf had beloofd alleen nog maar dingen te doen waarvoor ik gemaakt ben. Ik moet denken aan wat Marinus Knoope in 'De Creatiespiraal' zo mooi schrijft: 'Een appelboom kan wel peren maken, maar dan zal hij het bijzonder moeilijk krijgen en binnen de kortste keren gefrustreerd.'

Toch weet je soms dat iets goed voor je is, in ieder geval in the long run.

Misschien zou je mijn nieuwe activiteit eerder kunnen vergelijken met het fotosynthese proces. Iets wat elke boom doet, iets wat elke boom nodig heeft. Toch denk ik dat dit gewoon een appel is. Alleen een zure. Ja, die heb je er ook wel eens tussen zitten...

Dus wat staat me te doen? Juist, gewoon bijten! Dwars dóór die zure appel heen.

Volgende week zal ik er staan. Maandagochtend om precies te zijn. In mijn apepakkie. Op de atletiekbaan. Joggen onder begeleiding. Gáán met die banaan!

Laat het alsjeblieft een appel zijn. En een beetje een zoete. Dank u wel.

Seasonal Screams of Joy

Today I feel like writing in English. Still doubt if it'd be best to write my blog in English or Dutch.(what do yóu think? Let me know!) Indeed, I can practise my english writing and that's only good.

Well, I believe the people celebrated the return of the light very good at Christmas, 'cos the sun is shining pretty nice this first week of the new year! I can even smell spring and I love it so much!

Here some 'Screams of Joy' (unfortunately not in pics, because for some reason I can't upload pics at the moment through blogger)
Besides that a nice poem which was included in the puppetry that I've seen this week.

Screams of Joy

Unexpected encounters! Banana with coconut grater! The smile of baby Lina! Watching some theatre again! Being selfish sometimes!

Poem

De seizoenen of de cirkel van licht

Na duisternis zal steeds het licht weer dagen
en zelfs een lange, troosteloze nacht
die eenzaamheid en wanhoop bracht
zal in haar schoot het nieuwe leven dragen

Er zal een ochtend komen van ontwaken
waarop het licht het leven wakker kust
en de herboren schepping, uitgerust
de wonderlijkste dromen waar zal maken.



Have a nice and quiet second week of January!