De wachtkamer

Ik loop wachtkamer 'A' in. Ik 'bots' tegen een kleine, gek gevormde ruimte op waar het vol zit met mensen. Oudere mensen. Zie ik. Ik zucht in mezelf en denk: 'alwéér...'
'Ohja, logisch, we zitten hier in een oogcentrum. Maar toch...'

Ik pak direct een kopje thee want ik heb te weinig gedronken vanmorgen. Ontspanningsthee, ja dat kan ik vandaag wel gebruiken. Ik ga zitten en sla de mensen gade. Iedereen, maar dan ook echt iedereen- in mijn waarneming in ieder geval-, zit met de neus naar beneden. In een boekje te bladeren. Op één wat jonger iemand na. Die kijkt met haar gezicht naar beneden op haar smartphone. Niemand kijkt elkaar aan. Af en toe komt er iemand binnen die wél iets zegt, maar dan een zacht 'goedemorgen', zodanig uitgesproken dat niemand het hoort. Dat is de bedoeling natuurlijk ook. Het moet niet teveel opvallen.
Ik verwonder me. Ik voel spanning want ik vind dit gek. Een hele groep mensen bij elkaar en naast elkaar, die podverdorie het geluk hebben dat ze leeft, op aarde mag zijn en wat doen ze: naar beneden kijken, zich verschuilen, niks zitten te doen!
Wat moet men dan doen? Nou, weet ik veel, íets! Ga op tafel staan, dansen, een grap vertellen, vragen hoe het met degene is die naast je zit, keihard in lachen uitbarsten! Iets!!!
Ik word snel geholpen gelukkig. Nadat drie artsen meerdere malen in mijn ogen hebben zitten koekeloeren met een hoogst irritant fel licht en daarna een helbrandende oogdruppel te hebben toegediend, kom ik voor 15 minuten weer 'wachtkamer A' in. Nog geirriteerder dan ik vanmorgen al opstond. Ik loop direct naar de koffieautomaat. Gelukkig zie ik niet troebel. Ik kies weer voor de ontspanningsthee en ha, ook voor chocomel. Lekker. Ik loop met mijn twee bekertjes  naar de tafel en pak de Elle. Ik probeer te lezen, maar het lukt niet. Of het lukt wel, maar het voelt totaal niet prettig en het gaat in horten en stoten. Bijwerking van de oogdruppel.
Nu ik dit schrijf besef ik me pas dat ik dus ook uit automatisme een boekje pak en wil gaan lezen. De verwondering is echter niet weg. Kan een mens niet gewoon stilzitten en wachten, in een wachtkamer? Daarvoor heten wachtkamers toch ook 'wachtkamers'?

The Pendant of Mór- chapter 5: Springtide

Their eyes are seeking for the sun
What will enter in their world?
Yearning for all what's about to come
An obligation or duty- I must do what was undone

Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair

Holes with hidden stories
Homes of the Gifted, triumph the Phoenix!
Worlds of the Unseen, on earth, in heaven and in between
Every corner lightens up
and shows me its treasures

Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair

The voice becomes louder, vagueness flies away
Sharp and sensitive, watch out for...me
As steady as a rock I enter this world
No other man will lead me astray

Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair

The Pendant of Mór- chapter 4: Hypoxia

Josephine. Pic taken in Sonov, Czech Republic, 2009

Afraid to give in, afraid to begin

Begin where I know it can end

My breath is yours, you witness all my acts

I'm the sculpture made by your mind

The words in your head are carved in stone

The stifling you makes me feel alone

It's time to face the facts

You pull the strings, I'm a puppet from day One

Now I must face the fear, embrace what is near

Is my soul already sold?

Sitting by this window, my only portal to another life

The windows frame confines my dreams

Stiffens my being, narrows my mind

This airless room makes me collapse

Downstairs a mendacious silence

This softens off al of our truths

My only Father, where lies what belongs to me?

Give me air and set me free!

Experience did not shape me

Only your laws could have made me

Once and for all, I cut the ties

It has come to an end, no more secrets, no more lies!

I see my reflection in this window

and look at myself

Come on reflection, tell me who I am!

Am I that pale?

So ill and anxious?

No, that's not me, but then...who is?

I look like a man

yet he looks like me

My father?!

Daddy, you are me!

Where are you? You're so quiet

Is it because of me?

You look so pale

so worried

I have to care for you

My biggest wish is to meet you!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Josephine:

You can't tell me what to do! Don't touch me! You're suffocating me!

I have no room for myself, to be who I am!

But...who am I?

Mr Daniels:

Stop whining! Listen to yourself! We gave you everything you needed! It doesn't matter where you came from. You're here now and you have two parents! Who has two parents nowadays?!

So stop complaining, you make your mother cry!

Josephine:

So what?! You never listen! Now listen for once, will you? I'm not like you, I'm different in so many ways! But you don't want to see it! You think you know me, but you don't know anything about me! You're such a senselss jerk!

Mr Daniels:

Josephine! I do not tolerate such behaviour! This is MY house and you're breaking all MY rules! I demand...

Josephine:

Fine! I'll go! (slams door)

*sigh*

I'm free...

 

 

 

c me 2009

The Pendant of Mór- chapter 3: High Tide

Pic taken in Czech Republic, 2009

Mr Daniels:
Can I see her, sister Catherine?

SC:
Of course, follow me to her cradle.

(footsteps up the stairs)

Ssht...she's asleep..

Mr Daniels:
Isn't she beautiful?

Mrs Daniels:
Yes, she is...

SC:
Please, let's sit down and look at the transferpapers...

(turning pages and ballpoints scratching)

Mr Daniels:
Ok, I think we're all done..
You must know we appreciate the love and care you gave our little Josephine...

SC:
I did what I had to do.

Mr Daniels:
I think we should go. We have a long journey ahead of us. Goodbye Sister!

SC:
Oh, wait! I almost forget something...it's in the drawer.
This pendant is what she was wearing when she arrived here. I don't knnow what it is, but save it for her until she gets some older, okay?

Mr Daniels:
Uh..okay...

SC:
Now go! God bless you and the little Josephine!

SC:
Don't worry my dear, it'll be alright
In this endless sea there's land in sight
Drift along with the stream of life
You've got oceans of time
In God's hands you will thrive
Find your own shelter wherever you may roam
Gods House will be your sanctuary
Your seeds are now sown
Bring your harvest and you will be...free...