Ook het getweet op twitter vond ik interessant. Ik volgde een tijdje wat interessante mensen en dacht: 'Laat ik eens een gokje wagen en weer eens wat met social media doen'. 'Maar dan met een schone lei'. Twitter dus. Ik 'tweet' nu alleen een beetje voor Jan Doedel, want ik heb nog niet helemaal door hoe het werkt en hoe ik volgers kan vergaren. Wie kan mij daarbij helpen? :S (Je kunt me vinden onder ShannaB, @ShannaB8)
Goed, ook fijn om gekwetter af en toe te ontduiken en daar stond op het juiste moment de Stilte dag voor de deur. :D
Bijna een jaar na de mindfulness training stond hij nu eindelijk gepland. In het Liobaklooster te Egmond. Ik besefte me dat ik er acht jaar lang langs heb gereden en nu was ik natuurlijk wel erg nieuwsgierig naar de binnenkant...
Zoals je kan verwachten in een klooster, dronken we koffie uit (ik denk) handgemaakte aardewerken bekers. En van die houten tafels en poort-deuren. Afijn, je kan je vast wel een voorstelling maken.
Ik keek om me heen. Ongeveer twintig a dertig mensen, mannen en vrouwen. Maar geen bekend gezicht. Toch ook leuk, nieuwe mensen leren kennen. 'Oh nee, dat gaat niet zo gemakkelijk, want het is notabene STILTE dag'. Dat niet-praten viel dit keer wel mee; er werd tijdens de koffie gewoon gepraat en ook aan het einde van de middag. Maar toch vooral; naar binnen keren dus. Daarvoor waren we hier. De oefeningen die we gedurende de dag deden waren allen bekend, en toch blijft het vernieuwend, elke keer weer. En ook ontspannend. Hoewel natuurlijk ook confronterend; het hele palet aan emoties kwam bij mij naar boven. Zelfs woede. Bah. Helemaal toen mijn buurvrouw tijdens de ' bodyscan' in slaap viel en steeds harder begon te ademen en...jawel...snurken. Ik kon wel uit elkaar springen van woede. Het liefst was ik met de oefening gekapt en had ik het hele klooster bij elkaar gegild. Maar ja, dat is niet echt de bedoeling. Toch? Gelukkig viel het anderen ook op dat er iemand lag te slapen en werd mevrouw subtiel gewekt. We moesten er eigenlijk ook wel om lachen. (eventjes dan)
Tijdens de loopmeditatie buiten ben ik nog even de kapel ingelopen. Het regende namelijk en ik was ook hier nieuwsgierig naar. Geen flauw idee of het mocht, gewoon proberen maar dus. Ook de kapel was sober ingericht, maar het gaf me een bijzonder gevoel daar even te zitten.
Ik was blij te horen dat de intentie is de stiltedag twee tot drie keer per jaar te gaan inplannen. Ik ben daar zeker voor in en kan iedereen aanraden het eens te gaan ervaren.
Hieronder nog een paar 'screams of joy' van de afgelopen week, in foto's, en dan sluit ik af...in stilte :D
X Shan
SCREAMS OF JOY
 |
| Heel soms............................heb je cravings. Appeltaart!!! |
Eindelijk krijgen mijn voeten weer lucht
Every body needs sunshine!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten