Silence is Golden

On a grey saturday, somewhere in the back of a hospital, where it's old and quiet, some women and men come together. Ten o'clock in the morning.
 'Why the hell would they do that on their free saturday morning?!', I hear you think.
Well, to be silent.  It's Silent Day.

It was my first Silent Day. It being part of the Mindfulness Training.

Woke up at half past eight ('early!'), hurried to the bus ('why?') and missed it; the damn thing drove by too early! Had to wait for an hour. It was pretty cold and it started to rain. Irritation arose.
I decided to react differently, not on autopilot. And because I was all by myself at the bus stop, I started to do my morning exercises. ('Then I would have done that anyway'). The hour passed quickly!
After all, I turned out to be on time to get into the first meditation exercise. Then it was all day doing meditation exercises and some yoga. We were instructed not to speak to eachother until about three o'clock. I didn't had any difficulties with it, but when everyone was still silent during lunch, I must say it was a bit odd. Sometimes even a bit funny; I felt I had to laugh. ('Hm, who will take that last banana?', Keep your hands off that last cheese sandwich 'cos I'm vegetarian you know?!', 'Where are you walking to?', 'Why are you reading such a crappy magazine on such a day?') But after starting to eat and feeling comfortable in this silence, it was quite nice. Actually, this turned out to be a magnificent day! I felt at peace, I felt at home, I felt good.

At the end we talked a bit and I experienced it to be really nice to have a little contact with some others of the group; they have similar experiences and issues just like you do. I never expected to feel that recognition and comfort in a group. Afterwards, when me and another member of the training, drank some coffee together. I don't even know her name. ('She must have mentioned it in the first meeting, but I don't remember') But does it matter? We both had to wait quite a while on the bus to go back home, so we rewarded ourselves with apple pie and coffee. A nice ending of Silent Day. Up to the next!

Enjoy the silence!

With love, Shan

Ostara

Today, 21st of March, we're in the middle of Spring (Lente Equinox) and it's called Ostara.

The weather is perfect!

Although I do not really feel that okay, I try to enjoy this day off and will take a longer walk with my doggie.

Happy Easter/ Ostara!

X

Salus Per Aqua

Ik ben gek op water. Ik ben geen zwemster in de zin van baantjes trekken (saai!) maar ik hou gewoon van het zijn in het water. Het element water. Raar dat ik dan eigenlijk veel te weinig in een zwembad of sauna te vinden ben. Daar gaat verandering in komen! Ten eerste omdat het niet lang meer duurt voor het buitenzwembad weer open gaat op de Oude Boomgaard, en ten tweede omdat ik een zwembad en sauna op het oog heb hier vlakbij, waar ik mezelf heb beloofd zo af en toe heen te zullen gaan. Ik kijk er nu al naar uit!



Ook houd ik van spa's. Sinds kort weet ik pas waar dat de afkorting van is; Salus Per Aqua dus.
Gezondheid door Water.
En dat geloof ik ook. Je voelt het een beetje, dat je opknapt en opfrist van water. Zeker in combinatie met zout. Gisteren heb ik, van mijn favoriete merk Sealine, dode zee zout gekocht.
De Earth- and Sealine verzorgingslijn is mijn favoriete merk omdat het 100% natuurlijke ingredienten bevat.

Ik heb niet al hun producten omdat het gewoonweg wel duur is. Maar als het even kan, ga ik toch wel voor kwaliteit.

Dit weekend dus weer lekker een home-spa bouwen en het dode zee zout uitproberen!

Toedels!



Cinnamon Scents

Zo nu en dan, wanneer je eens experimenteert met koken, geuren en kleuren, kom je weer eens een favoriet tegen. Eén van mijn favorieten is kaneel. Dat het een wintergeur is maakt niet uit. Ook in de lente gewoon genieten van een simpele kop kaneelthee. Geen zwarte thee met een flauw kaneelsmaakje erin. Nee; heet water, kaneelstokje erin en genieten maar!
Het is al lang bekend dat geuren een bepaald effect kunnen hebben op je stemming. Ik maak hier dan ook graag gebruik van. Kaneel blijkt een opwekkend effect te hebben en geeft energie. Als ik die geur ruik, word ik in mijn fantasie meegenomen naar exotische oorden. Kaneel in keukenrecepten doet dat helemáál met je.
Bij deze deel ik graag een heerlijk recept met jullie. Het lijkt mij leuk als ook jullie je favoriete geur en/of gerecht laten weten door te reageren op deze blog!

Hier komt de mijne:


Rijst met saffraan en kaneel

Zet basmatirijst op (1,5 kopje rijst met 2 kopjes water) en voeg daar een kaneelstokje, 2 laurierbladeren, een snufje zout, 2 kruidnagels en 1 tl verkruimelde saffraan aan toe.
Laat de rijst volgens voorgeschreven tijd koken.
Haal de pan van het vuur en laat het nog 10 minuten met deksel staan.
Roer er tenslotte wat boter of olijfolie doorheen. Voeg wat cashewnoten of pistachenoten doorheen en klaar!

Voeg naar behoefte nog vers vlees of groenten toe.

Eet het met een curry (doe ik) of met een vruchtencompote.

Vruchtencompote

Laat gemengde, gedroogde vruchten met 250 ml water, 1 tl honing en een kaneelstokje 20 minuten in een pannetje pruttelen. Je kunt er daarna vers fruit en/of pistachenoten aan toevoegen en serveer het warm of koud met slagroom of ijs.

Enjoy the cinnamon scents!!!

Less is more

Hai hai,

Deze lente zal een nieuwe start voor mij worden. Zoals de meesten wel hebben gelezen of gehoord, heb ik een nieuwe baan. Graag vertel ik daar wat over in deze blog.
Hoewel ik me besef dat ik, als persoontje, voor een groot deel gewoon hetzelfde blijf, gaat er het één en ander veranderen en heb ik het trotse gevoel dat ik eindelijk uit een negatieve spiraal losbreek. Het is nog pril, het is nog eng, maar het is ook heel fijn. Ik heb enorm getwijfeld of ik een (nieuwe) baan wel aankon, maar ik heb de gok gewaagd en 'ja' gezegd. Eindelijk heb ik 'ja' gezegd, en dat is al heel wat waard. Hoe het verder verloopt, zullen we zien.  Het motto dat hier goed bij past is: Less is more.
Alles strippen, tot alleen het pure overblijft. Is altijd al een beetje mijn, diepverscholen, motto geweest. Maar nu heerst hij hoogtij.
Ook de zorgtuinderij waar ik ga werken is een beetje 'less'. Niet in de zin van hoeveelheid werkuren of mate van uitdaging, maar het is een heel kleinschalig bedrijf. Geen honderden of duizenden werknemers, geen bazen die nooit te bereiken zijn, geen afdeling HRM en zus en zo. Gewoon een management, dat bestaat uit de drie eigenaars, twee woonhuizen met 6 bewoners en een dagbesteding(safdeling) (de tuinderij met pottenbakkerij, houtbewerkingsplaats, plantenkas, kippen, paarden etc).

Overzichtelijk en duidelijk. Direct en persoonlijk. Heerlijk.

Ik start per 1 april, maar woon nu in maart wekelijks een vergadering bij van de Projectgroep 'Het is nog stil aan de overkant'. Ik vertegenwoordig daarin de belangen voor het nieuwe woonhuis. Als een razende moet ik me inlezen in het kwaliteitsplan, het plan van aanpak en allerlei regels en actiepunten.
Aankomende zaterdag loop ik een dag mee in het eerste woonhuis, waar ook drie jongvolwassenen logeren die de bewoners van het nieuwe  huis gaan zijn. Ik zit bij enkele intakes, heb 18 maart een kennismaking in het nieuwe huis samen met de bewoners en hun ouders (tijdens de rondleiding heb ik het stiekum al gezien, al lopende op de wankele trap en bijna een houten plaat op je hoofd krijgen), en 22 maart een vergadering waar ik ook eindelijk mijn nieuwe collega(s) van het nieuwe huis ga ontmoeten. De grootste uitdaging zal het omgaan met de nieuwe doelgroep zijn; jongvolwassenen met voornamelijk een verstandelijke beperking. Erg spannend, maar ik ga ervanuit dat ik zal leren daar goed mee om te gaan.
Mijn vaste diensten zijn dinsdag- en donderdagavond en af en toe een dienst een slaapdienst erachteraan of een dienst in het weekend. Dit kunnen 12 uur diensten worden. Zal even wennen zijn, maar het is zo'n ander soortige werkomgeving en -druk, dat het mij goed te doen lijkt. Maximaal ga ik 30 uur werken.

Maar eerst nog even twee dagen 'vakantie' vieren. -En daarna alle vrije dagen vieren, tussen de werkafspraken in. Just doing less, cos less is more :P-

Laat de lente maar komen!

X Shan

Kleurtjes, kikkers en kl*tedagen

Afgelopen week was het grijs, grauw en somber. Buiten, maar ook bij mij van binnen. Ik had weer veel te veel spanningen ervaren en mijn persoontje trok dat weer even niet. Ik moest mijzelf weer uit het moeras trekken. Ik voelde de kleurtjes-koorts weer omhoog borrelen en de kleurtjes kwamen weer bij mij om de hoek kijken. Af en toe het zonnetje ook. En ik was niet de enige met kleurtjes-koorts. Op de momenten dat het me lukte aandachtig om mij heen te kijken, zag ik in de potten van buurtbewoners primulaatjes en viooltjes verschijnen. Verder heeft iedereen prompt knalgele jassen en rode gympies aan en komen de felle tulpenkleuren je tegemoet in menig supermarkt.

Het lijkt nog wat ongepast en het matcht niet echt met de grauwe tuinen, het lelijke flets groene gras dat geleden heeft onder de sneeuw. Maar who cares? Ik vind het toch heerlijk, die kleurtjes. Het speelt echt in op je gemoed. Ikzelf gebruik de kleurentherapie dan ook en trek mijn rode shirtjes en roze jurk weer uit de kast, gooi wat kleur op mijn gezicht en besluit te shoppen omdat mijn kast uitpuilt van de oude, saaie kleding. Grijs en zwart, nee dat is het m niet meer voor mij. Vroeger haatte ik kleurtjes, vooral felle. Vond het zo over the top. Maar nu ben ik er helemaal voor in.

Het Holi feest in India...dat zou ik nou wel eens willen meemaken...

Het thema kleur speelde nog even verder op, want ik mocht vorige week solliciteren bij een zorgtuinderij, met de toepasselijke naam: het Groene Erf.

Groen dus.
Ook dit was nooit een favoriete kleur van mij. Maar sinds een tijdje wel. Omdat groen natuur is, rust geeft en omdat het een fantastisch 'bedrijf' is. Als alles mee zit, teken ik waarschijnlijk morgen het contract! Green it is!

Om vrolijk van te worden niet?

x Shan