zondag 28 december 2014

De Vlucht

Als de prikkels, als naalden, komen tot mij
sluit ik mijn ogen
Is het voorbij?
 
Als zij, met vlijmscherpe messen, mijn vrijheid afsnijden
open ik mijn hart
Zal ik mij bevrijden?
 
Als de mensen, als bijtende paarden, naderen tot mij
Ren ik door ze heen
maar zij fluistert: 'wandel voorbij'
 
Als de wolken komen, de nacht valt
Word ik aangetrokken tot de Vlucht
Maar nu zoek ik Haar
Vind ik Haar?
Zak in Haar armen, diepe zucht
 


woensdag 17 december 2014

Storm

Wanneer de storm in mijn binnenste ontsteekt
en zij alles wil verteren
Heb ik haar te laten woeden
de stilte te voeden
zodat het tij kan keren
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


dinsdag 25 november 2014

The Pendant of Mor- chapter 12: Mor- Remembrance & Unity pt3

 
 
 
 
 
 
Remembrance
 
Dust swirls from the carpet on the floor
Spiders cross the room
What follows is yet another door
I reminisce but will walk further soon
 
Brown walls leave their scent
The chair disappeared from its certain place
Silent screams from ancient pasts
With the turning key we now part ways
 
 
 
Unity pt3
 
You have found your way home...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


vrijdag 21 november 2014

The Pendant of Mor- chapter 12: Mor- Sedimentation Of A Troubled Mind (Forgotten Gifts)

They suddenly appear in the moonlit water
Someone brought them into play
Cause and effect
New circle, new day
 
When you look at 'em you won't act wrong
They have spoken to you all along
 
Oh they know, the owl and the tree
but still so many just can't see
The essence of it all
Their reason of downfall
 
This is where you belong
Forgotten gifts will sing your song
 
And now I do believe
the pendant has led the way
showed me home
did not deceive
 
I turned out where I belong
The waves, the water, they sing my song
 
 
And oh, they know, the sailors of the sea
but still so many just can't see
The essence of it all
Their reason of downfall
 
The water inside's here to guide

woensdag 12 november 2014

The Silent Scream

<All the hurting in my heart
and the things that fell apart
All the anger I suppressed
and the times I have been stressed
All the words that I have swallowed
are aching my throat
All these crossed boundaries
have made these frozen notes>

<IMPRO>

This is the silent scream that no one hears
The silent scream that I do fear
Let them melt in the Sun
oh I slowly melt
and here they are
Words I never knew
Things I never felt
Oh slowly...we break it...


<IMPRO>

This is the silent scream that no one hears
The silent scream that I do fear
Let them melt in the Sun
oh I slowly melt
and here they are
Words I never knew
Things I never felt
Oh slowly...we break it...


<IMPRO>

This is the silent scream that no one heard
The silent scream that I did fear




vrijdag 7 november 2014

Overkill



Verzamelzucht
Het is net november. Ik loop over de dijk en snuif de heerlijk koude lucht op. Maar mijn handen vinden het minder leuk, die koude lucht. Naast mij ligt een tapijt van rood-gele herfstbladeren. Bijna bij mijn huisje aangekomen, zie ik dat er bij een van de buren een levensgrote kerstman voor het raam staat. En een kerstboom. En een rendierkop met lichtjes. Nu heb ik gezien dat ze het afgelopen jaar steeds meer beeldjes en dingen verzamelden voor in de tuin, blijkbaar een leuke hobby, maar dit slaat toch echt alles, denk ik van binnen.
Het is woensdag en ik krijg een zakje oliebollen in mijn handen gedrukt. Even later kerst-kaarsjes.
'Het kan ook te gek', denk ik weer. 'De blaadjes zijn gevallen, de winter ontdoet zich van alle 'crap' en wij krijgen direct last van verzamelzucht'.
Nu moet ik eerlijk bekennen dat het zakje oliebollen al op is. Oeps. Ja, ik ben nu eenmaal een koekiemonster. Een gebaks-gek en...een oliebollen-freak.
Het zit 'm in mijn ver-Limburgse genen, denk ik.


Deelzucht
Ook op social media ken 't te gek. Ook al zo'n 'overkill'.
Letterlijk alles wordt gepost. En hoewel ik het leuk vind te instagrammen, een kijkje te nemen in iemands keuken, zit ik niet echt te wachten op andermans.... boobs. (ook al is het tijdens het geven van borstvoeding en wordt het daarom gepost) Tsja...celebs.
Het is allang duidelijk dat men tegenwoordig niet meer zonder zijn smartphone kan. Maar het neemt toch schrikbarende vormen aan. Er bestaat zelfs een naam voor; het FOMO-syndroom. Fear Of Missing Out. We willen alles maar zien, horen en laten zien, horen. Altijd en overal.
Kunnen we ook tevreden zijn met hetgeen we al hebben (laten zien), zonder de zucht naar meer?
Kunnen we accepteren dat we heel veel niet weten, of wel eens wat missen, niet meekrijgen?
Dit is in het kort waar 'aparigraha' over gaat; vrijzijn van hebzucht, gulzigheid. Dit was het thema van mijn laatste yogales.
Om hier weer eens mee te oefenen, zeker in het kader van de komende feestmaanden, pak ik mijn oude motto 'less is more' weer eens uit de stofmand. Maar omdat oud en nieuw toch geen oud en nieuw is zonder oliebol, ben ik van plan een paar gezonde bollen proberen te bakken dit jaar. Gelukkig hebben Jolijn en Sjoerd van Vegadutchie (www.vegadutchie) geweldig verantwoorde en lekkere recepten voorhanden, waaronder binnenkort ook DE (vegan) oliebol. Ik check binnenkort de site even.


Doen jullie mee?


Love, Shan

dinsdag 7 oktober 2014

Bekentenissen & Betekenissen

Laatst vond ik enkele oude door mij geschreven boekverslagen en recensies en dacht ik aan...woorden.


De laatste tijd ondervind ik steeds meer het nadeel van woorden. Ik las een poosje terug een artikel over Kate Bush en haar zogenaamde 'comeback'. En irriteerde me dood aan het continue gebruik van oordelen, van (te) zorgvuldig gekozen woorden en woordgrappen met als enig doel, zo leek het, te provoceren. En daar heb ik zo'n hekel aan. Ja, tuurlijk, het is ook wel wat woorden doen; uitlokken, benadrukken, scheiden, verdelen. En soms is dat nodig. Of vind men dat nodig. Maar ik blijkbaar ook, anders zou ik hier niet zitten te typen aan mijn weblog. Ohja. Hm.
Een haat-liefde verhouding met taal, zou je kunnen stellen.
Maar hoewel  mijn liefde voor het woordeloze, de stilte of de klank, altijd zal blijven 'overheersen', kunnen woorden soms zo perfect uitdrukken wat je bedoelt. En dan voegt het wel iets toe, krijgt het betekenis. En op momenten dat je iets niet kunt delen op een woordeloze manier, is woord geweldig mooi. Kun je tóch iets delen.
Dan rijst er bij mij echter altijd de vraag: hoeveel deel ik dan? Woorden kunnen namelijk ook kwetsbaar maken.
Hoewel ik geloof dat je alleen gekwetst kunt worden als je er zelf 'toestemming' voor geeft, zullen de meeste mensen, en ik ook, zich regelmatig kwetsbaar voelen. Heel menselijk. En zeker als je schrijft, of als je (kunst) deelt. En wat, of hoeveel, geef je dan van jezelf weg, bloot?
Nina Hagen schijnt er in haar boek geen enkel probleem mee te hebben veel van zichzelf bloot te geven. Dat deed ze ook al vóór haar autobiografie, trouwens.


Ik weet niet hoe anderen dit ervaren?
Wat ik wel weet is dat ik de vraag en het antwoord voor nu lekker los laat en zal hieronder mijn korte boekverslag van Nina Hagen's 'Bekentenissen' delen, gewoon omdat ik dat wil. Er staan ook enkele passages in die mij raakten, en kwetsbaar maken, want ze zouden net zo goed over mij kunnen gaan. :)


Een foto van haar boek ontbreekt nog. Blogspot wil hem helaas niet toevoegen in de blog.



Nina Hagen Bekentenissen Boekverslag
Het boek (uit 2009) bestaat uit 14 hoofdstukken (inclusief foto's) die vanaf haar kindertijd tot aan het heden vertellen hoe ze is opgegroeid. Dit bestrijkt zo ongeveer vijftig jaar. Het is zeker niet alleen een boek over haar muziek, over seks, drugs en rock'n roll, hoewel dat natuurlijk ook uitgebreid naar voren komt. Het is een boek over het leven, haar leven, met alles erop en eraan. Heftig en meeslepend, ontroerend en origineel. Een roller coaster ride, met Nina Hagen.

Nina Hagen schrijft prettig. Soms gaat ze te lang door op één onderwerp, of benoemt ze naar mijn mening te vaak ‘Hallelooyah’. Maar ik zou niet kunnen beweren dat ze onbewust, of meedeinend op een hype, of ‘plotseling’ in God is gaan geloven. Zoals ze zelf ook schrijft en duidelijk wil maken, heeft zij van kinds af aan al interesse gehad in Jezus en God en is haar zoektocht begonnen naar Gods liefde. Het geloof loopt als een rode draad door haar boek en komt op het einde tot een euforische ‘ontlading’ kun je bijna zeggen. Bewonderenswaardig hoe zij van de drugs is afgeraakt, zichzelf altijd is gebleven en vooral hoe zij er voor uit is gekomen dat zij in God gelooft. Tegenover de babaji-devotees en tegenover de pers. Inderdaad tegenover de babaji aanhangers, want liefde ontving zij niet altijd en zeker niet nadat zij aangaf geen volgeling meer te willen zijn, behalve die van Jezus en God.

Ze schrijft schaamteloos, maar persoonlijk vind ik het niet té grof. Ze is recht door zee, heeft moed en lef in haar daden en bewoordingen, maar altijd zijn deze beargumenteerd en zeer (doel) bewust.

Persoonlijk ontroerende passages

‘Misschien is het mijn lot dat ik alleen leer als ik iets aan den lijve ondervind, dat ik voor altijd autodidact ben, in de kunst, in het geloof, in het leven. Daarbij ben ik niet in staat om de dingen maar half te doen, me aan te passen. Mijn wonden zijn mijn lessen, mijn littekens de tekenen van inzicht. Ik stort me steeds weer vol overgave in het avontuur des levens.

Mijn genade bestaat in het feit dat ik het in het foute, in de leugen, de onrechtvaardigheid, de haat en boosaardigheid gewoon niet uithoud. Ik voel zoveel, voel zo puur. En als het niet in orde is, word ik rebels. Dan word ik revolutionair en ga ik met mijn kop door de muur.’

‘Ik hoef niet meer bang te zijn voor mensen, ik hoef me niet te rechtvaardigen en mijn knieën hoeven ook niet meer te knikken van de eisen die aan me gesteld worden en die me soms bijna verpletteren. Ik hoef niet te vrezen, tekort te komen of iets belangrijks te missen in de aardse supermarkt van grenzeloze vrijheden. God neemt de angst om te leven en te streven weg!’



Ik raad je aan dit boek te lezen wanneer je, net als ik, houd van autobiografieën, (een stuk geschiedenis) van rock- en punkmuziek, kunst en geloof.

Love, Shan


 


 


 









dinsdag 23 september 2014

The Pendant of Mor- chapter 12: Mor- Unity pt 2

An unknown presence shivers down my spine
creeping in the corner of my eye
Paralyzed by all what's happening to me now
I wish for something divine

Don't be amazed I am a confidant too
There's no one to blame
for how things turned out with you
No longer can I withhold
the words that have to be told
what I am doing here, I want to tell you about........

Longing is not craving, Josephine
for the waves to throw you into something you haven't been
It's living in uncertainty and nowhere in time to have a home

Sister, you nailed me to the ground
How badly I wanted to give in, either wished to be found
by you........?

The whirlwind surrounds you
Transpose your focus inwards
You'll see you have always been
Safe and sound



dinsdag 9 september 2014

Kijk op Schoonheid



Al een tijdje vielen ze me op; de grijze muizen-mensen.
En daar was vanmorgen het artikel van Geertje Couwenbergh over schoonheid, in de Happinez.
Ik was het roerend met haar eens.




De Grijze Muis
Je kent ze wel. De zappende huisvrouw die zuchtend haar hondje uit laat op de parkeerplaats voor haar huis. In haar trainingsbroek, uiteraard. Shagrokend, waarschijnlijk ook.
Maar ook heb ik 'ze' gespot in de 'spiri-scene'. Overigens lang niet allemaal, maar ja, ik moet bekennen dat er erg veel 'geitenwollensokkenbreiers' tussen zitten. En ja, ik weet dat ik hiermee 'hokjespropperig' doe, en oh wat heb ik daar een hekel aan, maar het zijn simpelweg ook gewoon de feiten...




Ook ik dreigde een muisje te worden. Het sloop erin.
Wat ik voelde bij de grijze muizen is een melancholie. Een verlangen, om puur te zijn, te zijn en niet te hoeven leven naar een ideaalbeeld.




Het hele gedachtengoed in menig religie begrijp ik na jaren van studie maar al te goed en heeft mij veel gebracht. Ik doel hier o.a. op het leven in soberheid, zonder veel gehechtheid en het ontwikkelen van het innerlijk. Ik kan me inmiddels ook iets voorstellen bij het willen vertoeven in klooster of ashram en het doen van 'headshaving'.


Maar zoals alles heeft ook dit een keerzijde, een extreme kant.
Soberheid dreigt al gauw te vervallen of te worden verward met armoede, het afzonderen kan een vermijding van het (aardse) leven zijn en soms (dus) gewoon pure zelfkastijding of zelfdestructie. Dangerous! Ja, zover gaat het.




De andere kant
Je kan natuurlijk ook geheel de andere kant op slaan. Neem nu een vrouw als Simone Simons. Een prachtige vrouw, en ik denk ook een prachtig persoon, maar wat zou ik graag eens haar hoofd vastpakken, door elkaar schudden zodat haar haren in de klit raken en vervolgens zou ik de make up van haar gezicht vegen zodat ik haar naakte gezicht kan zien. Letterlijk en figuurlijk. Zou ze het durven laten gaan? Zoals een Amy Lee wél durft in de clip 'Going Under', met tranen besmeurd gezicht, met wallen, gekleed in spijkerbroek en hoodie....?




Schoonheid
Maar zeg nu zelf, ben je werkelijk minder verbonden met je (Goddelijke) zelf als je je tegelijkertijd versiert met kleurrijke kleding, parfum, weelderige lokken of rode lipstick?
Ik denk van niet. Het kan beiden. Integratie, zoals Geertje het verwoordde.
Want er is geen afscheiding. Binnen is buiten en buiten is binnen. En deze twee kunnen niet zonder elkaar. Punt.




Ik ben me nu op het yoga-pad aan het begeven. Maar ik zie mezelf niet in witte, vormeloze kleding op een yoga mat zitten. That's just not me.
Ja, de tijd van zwarte gothic kleding hebben we wel gehad. En misschien komt er wel een tijd dat ik gekleed ga in wit en geen sieraden meer draag, maar dat is dan omdat ik dat zelf wil en niet omdat dat een of ander 'schoonheidsideaal' vanuit die 'spiri-wereld' is.
So for now...bring on the red lips!







zondag 17 augustus 2014

The Pendant of Mor-chapter 11: Depth

The beckoning of the sea always pleased me
Now plagues me instead

All the searching that I've done
and the hurdles I've overcome
brought me nothing
Although I thought I've found my way
the path I chose seems to be wrong

The sea represents the infinity of my quest
I feel so weary,  need some place to rest
So endless, all so useless to me now
Again, the sea attracts me in a way
Oh, for salvation I pray

In whirling waves I rise from the depth
Josephine, I hear you moan
I can bring salvation for your destiny's still unknown

The horizon reaches far too long
My greedy, curious me is now gone
Once eagerly took the dive
Now you are closer than ever
My only acquaintance in this life

Relinquish yourself from the insecurity of your path
Feel free to release all your wrath
Relive your father's hours
You will get to know his angle, what he lived and died for

Always knew I'd meet you here someday
You and your father thrive here well
-The waves can wash away all of my sins-
Do not despise me
I'm no stranger, nor am I from hell

-Depth, I think I'll let you win-

In whirling waves I rise from the depth
Josephine, I hear you moan
I can bring salvation, for your destiny's still unknown




c Shanna 2009

The Pendant of Mor- chapter 10: The Quest of Josephine- Bon Voyage

- It's the symbol I carry all my life-

- It's not a bad sign after all!-

- Who was that wonderful man?-

It's just a tale, nothing more, nothing less...

I'm knocking on your door, who answers
I'm knocking on this immense door, who opens?
The anger takes life, blows itself up and waits
for you to be strangled
So answer the door, can't take it no more
Reveal yourself!

- Haha, foolish girl!-

Search it, blame it, fight it, frame it
Search it,  name it, find and reframe it
Whenever a star falls from the sky
I can't help myself wondering why
she's  not here waiting bedside
Cover me up, kiss me goodnight

If nobody answers and neither will I
my life will now end
Is it my wish to die?
When everything took over me
and left no spot unfilled
I was a choiceless being
But still I have free will




c Shanna 2009

zaterdag 12 juli 2014

Tussen de oudjes

Al zolang als ik me kan herinneren (ik overdrijf wat) begeef ik mij 'tussen de oudjes'.
Ik kan er niets aan doen. Het overkomt me. Steeds weer. Het zal mijn lot wel zijn, denk ik dan.

Het begon in ieder geval toen ik verpleegkundige werd. Drie van mijn vier stages waren met ouderen. Orthopedie, psychogeriatrie en gerontopsychiatrie. De vierde was overigens ook niet geheel 'oudjes-vrij', want dat was een stage in de verslavingszorg waar enkele oudere cocaineliefhebbers tussen zaten en een oudere man, die de grootste drugdealer van Alkmaar bleek te zijn. Dat staat nog in mijn geheugen gegrift. Maar goed. Vervolgens plakte ik er nog leuk acht jaar in de psychogeriatrie eraan vast. Oudjes wassen, wondverzorging, longontstekingen, dementie, gym (oh nee, dat heet: psychomotorische therapie) en bingospelletjes.

Tussen het werk door begeef ik me graag af en toe in musea, kerken (concerten), theater, yoga- en pilateslessen etcetera. En ja, ook daar is 80% een oudere persoon. Vaak vraag ik me af waarom, want ik vind zelf niet dat kunst, cultuur en yoga alleen voor oudjes is, maar daar denkt de jeugd blijkbaar anders over. Heel, heel jammer. En intussen zit ik dus als enige dertiger daar een klein broekie te wezen. Zo voelt het in eerste instantie in ieder geval. Later meestal niet meer, gelukkig. Soms vind ik mezelf dus erg zielig, maar hoe ouder ik word, hoe minder ik dat vind.

Misschien ligt het aan mijn naam. Zoals de meeste namen een betekenis hebben, schijnt de mijne 'de oude wijze' te zijn. Daar ben ik best blij mee. Ik voel me alleen nog niet echt oud en wijs.
Bij oud en wijs moet ik denken aan een uil. En ik ben niet de enige. Mijn docent op de acteeropleiding vond mij een uil. Wij gingen op een dag naar Artis, om een personage op te gaan bouwen. Een persoon, en een personage, kun je karakteriseren door middel van een dier. Je mocht zelf een dier uitzoeken om vervolgens goed te gaan observeren, maar het dier mocht juist niet op jezelf lijken. Ik kreeg de opdracht dus geen uil uit te kiezen. Het werd een rode neusbeer. Ook leuk.

Misschien ligt het aan mijn uitstraling. Ik ben al menig keer door oudere mannen uitgenodigd voor een kop koffie. Helaas heb ik het hier niet over mannen van een jaar of veertig, vijfenveertig. Nee, mannen van eerder in de zeventig. Zo ook een paar maanden terug toen ik Wim weer tegen het lijf liep, hier op het park. 'Crap', dacht ik. 'Daar is 'ie weer'. 'Kom je nog een keer koffie drinken? Het wordt nu toch wel eens tijd vind ik'. En hij had zo gelijk. Ik wimpelde het steeds maar af. Om meerdere redenen, maar vooral omdat het geen lekker ding van 38 is. Toen zei ik: 'Ja, deze week kom ik langs, dat beloof ik'. En dit keer hield ik me aan mijn afspraak.

Toen ik eenmaal zijn chalet binnenliep, de aardappels in de pan zag liggen (het was middag), de vrolijke lach op zijn gezicht en het gezellige interieur zag, voelde ik me direct thuis. En toeval bestaat niet. We hebben lekker gefilosofeerd en vielen van de ene herkenning in de andere. Verder blijkt hij een enorme kwieke, fitte man met een zeer jonge, open geest. Heerlijk. De tweede keer dat ik bij hem kwam, dronken we koffie buiten en keek ik uit op het weiland met paarden, die slechts enkele meters van ons verwijderd waren. 'Beter dan dit kan niet, dacht ik. Ik ben een uiltje onder de uilen'.





vrijdag 13 juni 2014

The Pendant of Mor-chapter 9: Quest of Josephine- Just A Tale

 
 
 
The bench, where Josephine will take a seat, next to an old man
 
'You know,
I once left my wife
There's no reason why and I have no excuse
Just followed my heart, needed to find myself in life
The only  place I felt at home was here, at the sea
And she brought me to places where I thought I could never be
She was the only one allowed to give me direction
And I felt free, so free...'
 
Then I consequently chose to take him
What goes around comes around, but he refused to see
My waves devoured him
For the first time he was scared although he knew
She gives and she takes
Then he realized what he would miss
and all he did grasp onto was this void inside
 
'Now I'm here with a few fishermen and I'm just...*nice sigh*
Well, here starts a new tale...'
 
He tells, he tells a tale
I gaze at the waves; they don't take me this time
Salty air and unknown words I now inhale
From a stranger, just a tale
 
Our eyes don't cross, our skins don't touch
cannot look into the eye, but hearing is enough
 
A fresh scent of eau de cologne
dims smoke of cigars-can't name their brand
Together we are, home alone
Home...? Home...home...home...home
 
He tells, he tells a tale
I gaze at the waves; they don't take me this time
Salty air and unknown words I now inhale
From a stranger, just a tale
 
A sigh of relief and a cough to pause
The words, he speaks so clear
It seems he needed to tell this someday
Words of his heart, he draws me near
 
Suddenly he takes my hand
A scrolled up sleeve shows an old tattoo
My breathing stops and....
He looks at me, saying: Bon Voyage
 
 


donderdag 29 mei 2014

The Pendant of Mor- chapter 8: Quest of Josephine- Headwind



 Quest of Josephine
 
 
Headwind
 
Digging
like a mole with lame legs
Rooting
For months now so restless
Sustaining
till my hands bleed, my eyes shed tears
 
My soul sailed away so many years ago
Can't remember ever saying it farewell
Who is the one that took it away?
and made my life an empty shell
 
Search it, blame it, fight it, frame it
Search it, name it, find and reframe it
Whenever a star falls from the sky
I can't help myself wondering why
she's not here waiting bedside
Cover me up, kiss me goodnight
 
I am rejuvenating every year that passes me by
I'm not free, nor chained, my life is a lie!
My heart tells me I am a lost one
wanting to find home
 
How could I be such a fool?
Thinking my life depending on this thing
Now I see its repellence, its futility
It only deceived me, disguised me, it disgusts me!
 
It's not the left or the right
Good or wrong, no land's in sight
If I could take back control, determine my route
My journey would end as it should
 
Sick and tired, nocuous feelings all along
Pull down my shoulders
Thoughts keep clinging to my brain
Make them fleeting, I lose it all, I am insane!
Tornado head, awake in my bed
How could I not give up?!
 
Vicious circles I keep crossing
So consciously aware of this sick talking
Nagging, I am the victim
Still I am aware of the other side
I feel the light
 
Search it, blame it, fight it, frame it
Search it, name it, find and reframe it
Whenever a star falls from the sky
I can't help myself wondering why
she's not here waiting bedside
covering me up, kisses me goodnight
 
 
c me, 2009
 


dinsdag 13 mei 2014

The Pendant of Mor- chapter 7: Afar



Afar
 
How could you leave me?
Where night meets day and land meets shore
On this solid ground we should've walked forevermore
I fear the world without you
 
Now that my anchor in this life
Has been lifted from the bottom of my soul
I drift away on a lifeless ocean
of the tears that I shed, I have no goal
to set sail to
 
And still the clouds remain
which cover up the bruises, I am ashamed...
I lean on you my only love
Thought what we had would be enough
 
Now that my anchor in this life
has been lifted from the bottom of my soul
I drift away on a lifeless ocean
of the tears that I shed, I have no goal
to set sail to
 
Afar from the soul, the body
Except the mind
Afar from you, myself
My sight has vanished, I am left blind
I drift away on a lifeless ocean
of the tears that I shed, I have no goal left
to set sail to
 
 
Josephine falls asleep and has this dream which she had so many times before. She takes a dive in her beloved sea and swims and swims. She looks at the horizon and sees this symbol in the clouds. It's the symbol from the pendant that she still has, since she was a little child. She swims to the symbol but is getting tired of the swimming. She almost drowns, but then she reaches land. This country looks like Ireland.
When Josephine wakes up, she finally decides to act; she will be travelling to Ireland in the hope to find what she is looking for.

zaterdag 10 mei 2014

Wat de boer niet kent, lust 'ie graag


Ik denk dat het nu ongeveer een jaar geleden moet zijn geweest, dat mijn 'food adventure'  begon. Voor die tijd was ik een echte hollandse die niet hield van veel poespas. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Aardappelen koken, zakje boerenkool erbij en klaar is Kees. Of rijst en een zakje roerbakgroenten. En een vleesvervanger. Want tsja, als je vegetarier bent hoort dat toch? Je moet wel wat ter vervanging hebben. Helaas is het koken me niet met de paplepel ingegoten. Mijn moeder maakte vaak aardappelen, vlees en groenten of een van de ' wereldgerechten'  van Knorr. Mijn vader kan nog geen ei bakken en mijn broertje heeft een hechte relatie met het tosti-apparaat en ketchup. (had ik trouwens ook) De Aldi was mijn favoriete winkel. Tot op de dag van vandaag is deze Noord Hollandse nog steeds wel zuunig, en gaat graag voor quick en easy, maar verder is zo'n beetje alles veranderd.
Ik dompelde me onder in de wereld van Voeding en natuurwinkels. Er ging een wereld voor me open. Mijn oren klapperden bij het lezen van de woorden 'whole grains' (zijn granen dan niet altijd ' whole' ?, vroeg ik me af), biodynamisch en gefermenteerd, om maar een paar te noemen. Van gekiemd tarwebrood had ik nog nooit gehoord, of van boekweit of amandelmelk. En wat ik met rauwe bieten, een venkelknol, winterpostelein of korianderzaad moest? Al sloeg je me dood...
Maar leergierig ben ik. En al het heeft me veel tijd en energie gekost om dit in me op te nemen en te veranderen; wat ben ik blij. Er valt op dit gebied zoveel te leren en zoveel te genieten.
Inmiddels kan ik zeggen dat ik aardig wat kennis heb van Voeding. Kwantiteit heeft plaatsgemaakt voor kwaliteit. Mijn broodje met kaas voor havermoutpap. (met gedroogd fruit, vier kruiden, honing en kokosrasp) Mijn lunch is vaak het Indiase gerecht ' Kichari' en ik kijk er naar uit om mijn allereerste (koriander-munt-kokos-) chutney te maken!
Er is vast nog zoveel wat deze boerin niet kent, maar....wat de boer niet kent, lust 'ie graag!
Jij ook?



Hieronder deel ik graag een recept met natuurlijke ingredienten, maar dan voor....je haar!
Deze is met het minst aantal ingredienten, dus wederom: quick and easy! Uit 'Smaken en Geuren' (ik vind de originele titel veel gaver:'The Victorian Book of Potions and Perfumes'), welke ik heb mogen lenen van mijn nieuwe vriendinnetje Anne.

DIY Haarolie met rozemarijn en lavendel

Verwarm deze olie een beetje voor en masseer hem met je vingers in je haar. Kam het haar door en laat de olie 30 minute intrekken. Was je haar daarna (met rozemarijnshampoo)

125 ml amandelolie
3 druppels etherische rozemarijnolie
3 druppels etherische lavendelolie

Meng in een kleine kan de amandelolie met andere olieen.
Giet de haarolie over in mooie flesjes.

Nice voor 'verweerd'  zomerhaar! ;)


zondag 27 april 2014

The Pendant of Mor- chapter 6: Unity pt 1

Where the land is undiscovered and traps and quicksand lurk in there
I will walk with you honey
I will see them and forever care



-----------------------<3-----------------------------


Vanwege dit korte hoofdstukje uit The Pendant of Mor, deel ik hier nog even een stukje uit een favoriet boek van mij; Ruiter tussen twee werelden van auteur (& spreker, rij-instructeur en paardentrainer) Linda Kohanov:


'Terwijl ik hem samen met Lindsey onder de helderblauwe hemel zag rijden, werd het me duidelijk dat onze poging om de wereld en iedereen die op aarde left op een actieve manier te verbeteren, zeker niet het pad naar vrijheid was. Zeer vaak leidde dit tot overmoed, verdeeldheid en pogingen om minder gelukkige mensen ' voor hun eigen bestwil' onder controle te houden.
Ware vrijheid, dacht ik op die heldere oktobermiddag, ontstaat uit de moed om te voelen, de wil om kwetsbaar te zijn en de nederigheid om de wijsheid te waarderen die ALLE levende wezens te bieden hebben.'

Love, Shan



zaterdag 29 maart 2014

De wachtkamer

Ik loop wachtkamer 'A' in. Ik 'bots' tegen een kleine, gek gevormde ruimte op waar het vol zit met mensen. Oudere mensen. Zie ik. Ik zucht in mezelf en denk: 'alwéér...'
'Ohja, logisch, we zitten hier in een oogcentrum. Maar toch...'

Ik pak direct een kopje thee want ik heb te weinig gedronken vanmorgen. Ontspanningsthee, ja dat kan ik vandaag wel gebruiken. Ik ga zitten en sla de mensen gade. Iedereen, maar dan ook echt iedereen- in mijn waarneming in ieder geval-, zit met de neus naar beneden. In een boekje te bladeren. Op één wat jonger iemand na. Die kijkt met haar gezicht naar beneden op haar smartphone. Niemand kijkt elkaar aan. Af en toe komt er iemand binnen die wél iets zegt, maar dan een zacht 'goedemorgen', zodanig uitgesproken dat niemand het hoort. Dat is de bedoeling natuurlijk ook. Het moet niet teveel opvallen.
Ik verwonder me. Ik voel spanning want ik vind dit gek. Een hele groep mensen bij elkaar en naast elkaar, die podverdorie het geluk hebben dat ze leeft, op aarde mag zijn en wat doen ze: naar beneden kijken, zich verschuilen, niks zitten te doen!
Wat moet men dan doen? Nou, weet ik veel, íets! Ga op tafel staan, dansen, een grap vertellen, vragen hoe het met degene is die naast je zit, keihard in lachen uitbarsten! Iets!!!
Ik word snel geholpen gelukkig. Nadat drie artsen meerdere malen in mijn ogen hebben zitten koekeloeren met een hoogst irritant fel licht en daarna een helbrandende oogdruppel te hebben toegediend, kom ik voor 15 minuten weer 'wachtkamer A' in. Nog geirriteerder dan ik vanmorgen al opstond. Ik loop direct naar de koffieautomaat. Gelukkig zie ik niet troebel. Ik kies weer voor de ontspanningsthee en ha, ook voor chocomel. Lekker. Ik loop met mijn twee bekertjes  naar de tafel en pak de Elle. Ik probeer te lezen, maar het lukt niet. Of het lukt wel, maar het voelt totaal niet prettig en het gaat in horten en stoten. Bijwerking van de oogdruppel.
Nu ik dit schrijf besef ik me pas dat ik dus ook uit automatisme een boekje pak en wil gaan lezen. De verwondering is echter niet weg. Kan een mens niet gewoon stilzitten en wachten, in een wachtkamer? Daarvoor heten wachtkamers toch ook 'wachtkamers'?

vrijdag 28 maart 2014

The Pendant of Mór- chapter 5: Springtide

Their eyes are seeking for the sun
What will enter in their world?
Yearning for all what's about to come
An obligation or duty- I must do what was undone

Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair

Holes with hidden stories
Homes of the Gifted, triumph the Phoenix!
Worlds of the Unseen, on earth, in heaven and in between
Every corner lightens up
and shows me its treasures

Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair

The voice becomes louder, vagueness flies away
Sharp and sensitive, watch out for...me
As steady as a rock I enter this world
No other man will lead me astray

Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair

zaterdag 8 maart 2014

The Pendant of Mór- chapter 4: Hypoxia

Josephine. Pic taken in Sonov, Czech Republic, 2009


Afraid to give in, afraid to begin
Begin where I know it can end
My breath is yours, you witness all my acts
I'm the sculpture made by your mind
The words in your head are carved in stone
The stifling you makes me feel alone
It's time to face the facts
You pull the strings, I'm a puppet from day One
Now I must face the fear, embrace what is near
Is my soul already sold?
Sitting by this window, my only portal to another life
The windows frame confines my dreams
Stiffens my being, narrows my mind
This airless room makes me collapse
Downstairs a mendacious silence
This softens off al of our truths
My only Father, where lies what belongs to me?
Give me air and set me free!
Experience did not shape me
Only your laws could have made me
Once and for all, I cut the ties
It has come to an end, no more secrets, no more lies!
I see my reflection in this window
and look at myself
Come on reflection, tell me who I am!
Am I that pale?
So ill and anxious?
No, that's not me, but then...who is?
I look like a man
yet he looks like me
My father?!
Daddy, you are me!
Where are you? You're so quiet
Is it because of me?
You look so pale
so worried
I have to care for you
My biggest wish is to meet you!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Josephine:
You can't tell me what to do! Don't touch me! You're suffocating me!
I have no room for myself, to be who I am!
But...who am I?
Mr Daniels:
Stop whining! Listen to yourself! We gave you everything you needed! It doesn't matter where you came from. You're here now and you have two parents! Who has two parents nowadays?!
So stop complaining, you make your mother cry!
Josephine:
So what?! You never listen! Now listen for once, will you? I'm not like you, I'm different in so many ways! But you don't want to see it! You think you know me, but you don't know anything about me! You're such a senselss jerk!
Mr Daniels:
Josephine! I do not tolerate such behaviour! This is MY house and you're breaking all MY rules! I demand...
Josephine:
Fine! I'll go! (slams door)
*sigh*
I'm free...
 
 
 
c me 2009

The Pendant of Mór- chapter 3: High Tide



Pic taken in Czech Republic, 2009


Mr Daniels:
Can I see her, sister Catherine?

SC:
Of course, follow me to her cradle.

(footsteps up the stairs)

Ssht...she's asleep..

Mr Daniels:
Isn't she beautiful?

Mrs Daniels:
Yes, she is...

SC:
Please, let's sit down and look at the transferpapers...

(turning pages and ballpoints scratching)

Mr Daniels:
Ok, I think we're all done..
You must know we appreciate the love and care you gave our little Josephine...

SC:
I did what I had to do.

Mr Daniels:
I think we should go. We have a long journey ahead of us. Goodbye Sister!

SC:
Oh, wait! I almost forget something...it's in the drawer.
This pendant is what she was wearing when she arrived here. I don't knnow what it is, but save it for her until she gets some older, okay?

Mr Daniels:
Uh..okay...

SC:
Now go! God bless you and the little Josephine!

SC:
Don't worry my dear, it'll be alright
In this endless sea there's land in sight
Drift along with the stream of life
You've got oceans of time
In God's hands you will thrive
Find your own shelter wherever you may roam
Gods House will be your sanctuary
Your seeds are now sown
Bring your harvest and you will be...free...






zondag 23 februari 2014

The Pendant of Mór-chapter 2: A Cold Autumn's Day

 
 
 

(Woman)
Just another autumn's day
but one has never been so cold
Let this tainted secret of mine never be unfold

(Sister Catherine)
One hour from now you'll be expected, my love
God made it happen, you were sent from above
Waiting for the hour, we can hold you in our arms
Be welcome: feel safe, fine and warm

We all prepared to make place for an innocent bairn
with the right to be wanted, cherished and raised
Now for you we will care
yes, for you we will care

Sister Ann, draw up her bed
Make her bottle warm and nice
Roaring storm, outside it is cold as ice

Here you are baby, with your red rose cheeks
Though you're vulnerable you're not weak
Do not open your eyes, you have all the time now
Sleep among us, let  your guard down

(Woman)
Through the streets I run
Run from all my thoughts
I left my baby
What have I done?!
I'm in a rush, feel dazed and worn out
Soothing my conscience, shouldn't feel any doubt
I trip and fall, feel cold to my bones
I fall into grace
Forgive me my sin, life left me no space

Your crying aches, echoes in my head
causing restless nights, waking in a sweat
And in day I dream about you, we sing eachother a lullaby
until the tears upon our cheeks forever dry, forever dry

I mourn for him, now mourn for you
Don't you cry I can't make it undo
Forlorn as I am, my choice has been made
Returning home, hope you will be okay

(Nuns)
The hour has come, she made up her mind
The future is clear, she set it right
What once was sent around can't be returned
She has lost the One, her paradise is burned

(Sister Catherine)
What do I see, hanging around your neck?
Silver shining in the dark
It appears to be some kind of a birthmark
A symbol of unknown origin
It might represent all that you are and will become
Once your descent will be unveiled
you will return Home

- You were so wrong!-

- Please forgive me, Josephine!-

- Will I ever see her again?-

- You will lose the child!-

- She will never find her way home!-

- The pendant will lead the way!-
 
c by me 2009



 

zaterdag 15 februari 2014

The Pendant of Mor- chapter one: The Oyster's Pearl

You are my place of refuge
But hate you nonetheless

A miracle has happened
but ashamed as I am
This feels like damnation to me
Hope you hear me Little One
Can't do this on my own
Grasping into the air
My hands are empty
Should I hang onto you?
We've been forsaken
Tell me what I need to do

They say your father has been taken
taken by Ceto
Will we ever discover why he had to go?
A fresh breeze softly touches me
In my ear he whispers
'She gives and she takes'
I see the smile upon his face
Should I hang onto you?
We've been forsaken
Tell me what I need to do



 
 
c 2009 Shanna
 
 

Sterrenstof

Het is tijd...tijd om wat sterretjes uit het stof te halen.
Deze sterretjes zijn als pareltjes. Oude of vergeten dingen die stof liggen te happen. Maar die het waard zijn ontdaan te worden van het stof zodat ze weer kunnen flonkeren.
Hoewel ik ook bezig ben met wat nieuwe dingen in mijn leventje, wil ik deze oude, kleine sterretjes toch laten schijnen en dus delen. Hier, op Shans Silent Screams. Shans Shining Stars, zoiets.

Oude liedjes van mijn eerste band Mantikhoras wil ik graag delen op mijn You Tube kanaal, maar hoe ik de tracks daar op plaats, ben ik nog niet helemaal achter. Ik heb wat hulp nodig, dus dat gaat even duren nog. Zodra ze online zijn, laat ik het weten.

Ook ben ik bezig met het schrijven van een autobiografie. 'Normaal gesproken' doen alleen beroemdheden dat, maar ik had de behoefte dit ook te doen. Gewoon, voor mezelf. Niemand die het ooit leest. Misschien als mijn aardse bestaan hier ophoudt. Hij staat op mijn laptop, dan weet je dat ;)
Ik noem het 'Sterrenstof'.

Verder wil ik 'The Pendant of Mor' ook weer op het internet zetten. Dankzij mijn ex verdween deze destijds op het net, maar ik zal de hoofdstukken (lyrics) opnieuw uitschrijven en nu, hier op mijn blog gaan plaatsen. Elke week één, zodat het verhaal langzaam aan compleet wordt, als je het leest. De eerstvolgende blog zal hoofdstuk één zijn.

Hoop dat je het leuk vindt om te lezen. Een fijne week, vol sterren! X


dinsdag 4 februari 2014

Facebook time!

Grab some wine
It's facebook time!
My daily time of pleasure

New friends in line
Makes me feel fine
showing all my 'treasures'

Don't need to tweet
in times of need
to fill this gap inside

When you drop the mask
Your profile pic
there's nowhere you can hide

Don't need to tweet
to  be your friend
Hello! I'm here, around the bend!

Get of your chair
and get some flair
Call your facebook-friend!

Get of your chair
now get some air
(I'm) two blocks away, around the bend!