Deze lente zal een nieuwe start voor mij worden. Zoals de meesten wel hebben gelezen of gehoord, heb ik een nieuwe baan. Graag vertel ik daar wat over in deze blog.
Hoewel ik me besef dat ik, als persoontje, voor een groot deel gewoon hetzelfde blijf, gaat er het één en ander veranderen en heb ik het trotse gevoel dat ik eindelijk uit een negatieve spiraal losbreek. Het is nog pril, het is nog eng, maar het is ook heel fijn. Ik heb enorm getwijfeld of ik een (nieuwe) baan wel aankon, maar ik heb de gok gewaagd en 'ja' gezegd. Eindelijk heb ik 'ja' gezegd, en dat is al heel wat waard. Hoe het verder verloopt, zullen we zien. Het motto dat hier goed bij past is: Less is more.
Alles strippen, tot alleen het pure overblijft. Is altijd al een beetje mijn, diepverscholen, motto geweest. Maar nu heerst hij hoogtij.
Ook de zorgtuinderij waar ik ga werken is een beetje 'less'. Niet in de zin van hoeveelheid werkuren of mate van uitdaging, maar het is een heel kleinschalig bedrijf. Geen honderden of duizenden werknemers, geen bazen die nooit te bereiken zijn, geen afdeling HRM en zus en zo. Gewoon een management, dat bestaat uit de drie eigenaars, twee woonhuizen met 6 bewoners en een dagbesteding(safdeling) (de tuinderij met pottenbakkerij, houtbewerkingsplaats, plantenkas, kippen, paarden etc).
Overzichtelijk en duidelijk. Direct en persoonlijk. Heerlijk.
Ik start per 1 april, maar woon nu in maart wekelijks een vergadering bij van de Projectgroep 'Het is nog stil aan de overkant'. Ik vertegenwoordig daarin de belangen voor het nieuwe woonhuis. Als een razende moet ik me inlezen in het kwaliteitsplan, het plan van aanpak en allerlei regels en actiepunten.
Aankomende zaterdag loop ik een dag mee in het eerste woonhuis, waar ook drie jongvolwassenen logeren die de bewoners van het nieuwe huis gaan zijn. Ik zit bij enkele intakes, heb 18 maart een kennismaking in het nieuwe huis samen met de bewoners en hun ouders (tijdens de rondleiding heb ik het stiekum al gezien, al lopende op de wankele trap en bijna een houten plaat op je hoofd krijgen), en 22 maart een vergadering waar ik ook eindelijk mijn nieuwe collega(s) van het nieuwe huis ga ontmoeten. De grootste uitdaging zal het omgaan met de nieuwe doelgroep zijn; jongvolwassenen met voornamelijk een verstandelijke beperking. Erg spannend, maar ik ga ervanuit dat ik zal leren daar goed mee om te gaan.
Mijn vaste diensten zijn dinsdag- en donderdagavond en af en toe een dienst een slaapdienst erachteraan of een dienst in het weekend. Dit kunnen 12 uur diensten worden. Zal even wennen zijn, maar het is zo'n ander soortige werkomgeving en -druk, dat het mij goed te doen lijkt. Maximaal ga ik 30 uur werken.
Maar eerst nog even twee dagen 'vakantie' vieren. -En daarna alle vrije dagen vieren, tussen de werkafspraken in. Just doing less, cos less is more :P-
Laat de lente maar komen!
X Shan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten