zaterdag 29 maart 2014

De wachtkamer

Ik loop wachtkamer 'A' in. Ik 'bots' tegen een kleine, gek gevormde ruimte op waar het vol zit met mensen. Oudere mensen. Zie ik. Ik zucht in mezelf en denk: 'alwéér...'
'Ohja, logisch, we zitten hier in een oogcentrum. Maar toch...'

Ik pak direct een kopje thee want ik heb te weinig gedronken vanmorgen. Ontspanningsthee, ja dat kan ik vandaag wel gebruiken. Ik ga zitten en sla de mensen gade. Iedereen, maar dan ook echt iedereen- in mijn waarneming in ieder geval-, zit met de neus naar beneden. In een boekje te bladeren. Op één wat jonger iemand na. Die kijkt met haar gezicht naar beneden op haar smartphone. Niemand kijkt elkaar aan. Af en toe komt er iemand binnen die wél iets zegt, maar dan een zacht 'goedemorgen', zodanig uitgesproken dat niemand het hoort. Dat is de bedoeling natuurlijk ook. Het moet niet teveel opvallen.
Ik verwonder me. Ik voel spanning want ik vind dit gek. Een hele groep mensen bij elkaar en naast elkaar, die podverdorie het geluk hebben dat ze leeft, op aarde mag zijn en wat doen ze: naar beneden kijken, zich verschuilen, niks zitten te doen!
Wat moet men dan doen? Nou, weet ik veel, íets! Ga op tafel staan, dansen, een grap vertellen, vragen hoe het met degene is die naast je zit, keihard in lachen uitbarsten! Iets!!!
Ik word snel geholpen gelukkig. Nadat drie artsen meerdere malen in mijn ogen hebben zitten koekeloeren met een hoogst irritant fel licht en daarna een helbrandende oogdruppel te hebben toegediend, kom ik voor 15 minuten weer 'wachtkamer A' in. Nog geirriteerder dan ik vanmorgen al opstond. Ik loop direct naar de koffieautomaat. Gelukkig zie ik niet troebel. Ik kies weer voor de ontspanningsthee en ha, ook voor chocomel. Lekker. Ik loop met mijn twee bekertjes  naar de tafel en pak de Elle. Ik probeer te lezen, maar het lukt niet. Of het lukt wel, maar het voelt totaal niet prettig en het gaat in horten en stoten. Bijwerking van de oogdruppel.
Nu ik dit schrijf besef ik me pas dat ik dus ook uit automatisme een boekje pak en wil gaan lezen. De verwondering is echter niet weg. Kan een mens niet gewoon stilzitten en wachten, in een wachtkamer? Daarvoor heten wachtkamers toch ook 'wachtkamers'?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten