zondag 14 oktober 2012

Het Atelier of de Muze

Er is een tekort aan muzen. Muizen? Nee, muzen. Inspiratiebronnen. Vrouwen- van oorsprong Griekse (lucht)godinnen- die de scheppingsdrang van de kunstenaar aanwakkert.
Ik zou wel een stel muzen meer kunnen gebruiken en ik ken ook enkele anderen die ook al een tijd op ze wachten...

Aan muzen geen gebrek in Atelier 6 en in het Atelier van Sietse Wiersma.
Gisteren heb ik voor het eerst kennis gemaakt met Atelier 6, een atelier in het cultureel centrum van Langedijk. Ik heb daar een workshop mogen volgen omdat zij dertig jaar bestaan en ik dit jaar dertig ben geworden. Dit was natuurlijk een leuke actie en ik schreef me snel in. Aanvankelijk wilde ik gaan voor fotografie, maar gezien ik geen fotocamera in bezit heb en ook niet van plan ben er een echt grote hobby van te maken, koos ik voor iets waar ik nog nooit van heb gehoord. Tiffany. Het bleek werken met glas te zijn, vergelijkbaar met wat je kent van glas in lood. We werden verwelkomd door zeer enthousiaste en gastvrije vrijwilligers van het atelier, met taart en cake en al. Vervolgens hebben we de technieken geleerd; snijden, slijpen, solderen etc. Het resultaat van een kleine drie uurtjes nauwkeurig werk is onderaan de blog te zien.
Het was een mooie kennismaking met dit atelier.

Vandaag gaven Helen Botman en Peter van Vleuten een thuisconcert in het atelier (eigenlijk expositieruimte) van Sietse Wiersma hier enkele boerderijen verderop. Met een oververmoeid hoofd en een kater (gisteren een ladies night gehad!) zat ik daar. Maar wat heb ik weer genoten van Helen haar stem! Ook kennis gemaakt met Peter en zijn stem (en gitaarspel). Het programma heette Traveling Thunder Road- Songs and Stories from the States. Heerlijke nummers met leuke verhalen over beren, Hootenannys, dorms enz. Zo ook een verhaal over de muze.

                                                                                 Muze Polyhymnia

Wat hadden zij namelijk geleerd op de school aldaar (ik noem het maar even singer-songwriterschool): dat je kan wachten tot je een ons weegt tot een muze eens van haar wolkje komt om jou inspiratie te geven, maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Zeker als je niet zoveel doet. Een muze wil haar goudstof natuurlijk alleen geven aan hardwerkende mensen, dus wat staat je te doen? Juist; zingen, zingen, zingen tot je een ons weegt en hopelijk zit er af en toe een leuke noot of een leuke song bij ;-) Dit was weer een leuke reminder voor mij. Dus ik dank Helen en Peter voor dit verhaal.
Dus nu: chop chop, het atelier in! Want dáár wordt gewerkt. En misschien komt er dan wel een muze om een hoekje kijken...:)








Geen opmerkingen:

Een reactie posten