Dit (dag)boek bevestigde dat, toen ik het van de week uit de kast plukte. Het zit vol met fantasieverhalen en bewaarde brieven van Sanne B. Ik geloof ook dat kinderen elkaar kunnen inspireren en laten fantaseren. Sanne deed dat voor mij. We ontmoetten elkaar op vakantie in Duitsland. Tien jaar waren we. We hadden een hut. Of eigenlijk was het geen hut. Het waren twee landen. Voor ons was dat bijna als echt. Thuis fantaseerden we er vanalles bij. De bewoners van die landen, de gebeurtenissen. Bijna op het enge af . En dan ben je tien jaar. Tienjarigen tegenwoordig zijn eerder bezig met hun telefoon en facebooken heb ik het idee dan met hutten en geheimen.
Maar om lekker even in de fantasiewereld te blijven en omdat ik jullie écht één gedicht niet wil onthouden, schrijf ik die hieronder. Geschreven door Sanne, een ware dichteres voor haar leeftijd als je het mij vraagt.
Een boom langs het water
de zwanen ervoor
daarachter de bergen
met zonnegloor
De Moezel deint haar eigen voort
een kinderstem die haar schouwspel verstoort
Vlakbij de bocht waar de zon zich laat stralen
daar spelen zich af de wonderverhalen
Pinkels, koboldten, elfen genoeg
die 's morgens tingelden, 's morgens vroeg
De Moezel heet voortaan Wonderstroom
en lag te glinsteren voor de eeuwige boom
Dit was het einde van Fenna's gedicht
over de hut die daar in de verte ligt
X Shan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten