Doelloos

Vandaag was ik redelijk doelloos. Had niets gepland. Was fit en het zonnetje scheen. En daar ging ik ineens, op de fiets. Neuzen in de kringloop. Verassing, wat ik tegen zou komen. Ik kwam terug met de leukste spulletjes en dus zo blij als een kind. Dingetjes die ik me wenste. Maar me niet ten doel had gesteld te gaan zoeken, te halen. Als ik het niet had gevonden vandaag, was ik waarschijnlijk teleurgesteld geweest. En nu kon dat niet, want het was niet mijn doel.

Misschien grappig om deze nekbreker er even bij te pakken.*
Ik las dit van de week ergens. Het is een taoistisch gedachtegoed. En hoewel ik er niet veel van snap en er juist best wel van overtuigd ben dat wensen en verlangens menselijk en zelfs noodzakelijk zijn, zou het geen kwaad kunnen er eens bij stil te staan als je straks 2013 in wandelt.

Doelloos 2013 ingaan. Dat zou best rust geven. Niet?

*
'Wie doelen nastreeft, bereikt ze niet en is als iemand die tegen de stroom inzwemt. Wie zelf het doel wordt en de weg naar het doel, gaat met de stroom mee en bereikt zijn doel.'

en ook:                                          

'Door het verlangen uit te schakelen en u te concentreren op een leven in harmonie, verdwijnt veel van uw negatieve energie'.

Elkaar doelloos nodig hebben...........................zou mooi zijn.

Mijn 'scream of joy' van vandaag!

Love, Shan

Schoenmaker...

'Neehoor, ik vind die feestdagen helemaal niks', hoor ik mijn pianostemster nog zeggen terwijl ze de deur uit loopt. 'Wat is dat toch met dat rebelse gedoe tegen de feestdagen?' denk ik. 'Het is toch eigenlijk hardstikke leuk om lekker eten te koken en een gezellig samenzijn te hebben?'
En vervolgens ging ik dus rebels tegen haar in door dat te denken. 'Lekker, koken'.

Gerechten uitzoeken, dat was punt één. Uh...uit de duizend. Okee, dan maar die en die en die. Ik bedacht er een thema bij. Vervolgens gingen de voorbereidingen voortreffelijk en was ik warempel helemaal blij, bezig de worteltjes aan het schillen en ondertussen aan het genieten van de geuren die uit de plan glipten; gember, peper...hmmm. 'Ja, dit is leuk'.
Enige uren later: 'Shit, ik moet nog douchen en mijn haren krullen. Hm, nou ja, laat dat laatste maar zitten, de soufleetjes moeten maar vast in de oven. En alvast dat maar even snijden want dan is dat ook maar klaar'. En zo ging het door. Tot ik dacht: 'Já, pauze!'. Biertje erbij. Maar tot overmaat van ramp leek de oven het te begeven -of ik deed iets fout- en de aardappelen en het vlees werden maar niet gaar. Dan maar toetje. Chocola! Ik zit...relax. Maar dan blaft mijn hond vervolgens de oren van onze kop. Tot ik het zat ben. En de avond is nog niet eens voorbij...

Ik besef me dat ik me heb vergist. Hoe leuk het ook was visite te krijgen; ik ben niet gemaakt voor dit soort dingen. 'Neehoor, denk ik. Ik vind die feestdagen helemaal niks.'

Schoenmaker, blijf bij je leest. Ik zal het onthouden voor volgend jaar.

Nighty night!

x Shan
 .
 

Today is all about me

Good afternoon y'all!

Vanmorgen stuitte ik op deze videoclip. Kan bijna geen toeval zijn dat dit eigenlijk precies gaat over waar ik het in de afgelopen week met een aantal mensen over heb gehad.

Dus, op deze zondag, voor alle verpleegkundigen, voor alle moeders, voor degenen die met de kerst het iedereen naar de zin gaat maken behalve voor zichzelf, of voor degenen die gewoon een 'break' nodig hebben:

Today is all about you!....yeah baby!

....No need to say more. Dus: bekijk de video en enjoy your cup filling! I surely will do!

X Shan

Kerst + Screams of Joy #3

Kerst. Wat vinden we daarvan? Ik denk dat de meeste van mijn vrienden kerst helemaal niets vinden. Opgeprikt gedoe. Verplicht sociaal gebeuren. (dus weg vrijheid)  Burgerlijk. Amerikaanse praktijken. En nog wat meer. Zit een grote kern van waarheid in.
Toch werd ik de afgelopen week ineens 'overvallen' door een gevoel dat lijkt op het kerstgevoel. Maar dan niet veroorzaakt door 'jingle bells' tunes of door kerstmarkten (heb er ook nog niets van gezien want ik was met heel andere dingen bezig) maar veroorzaakt door..sja, ik weet het niet. Gewoon dat 'oergevoel', waar kerst oorspronkelijk om draait. Licht, warmte en liefde. Cheesy of niet, zweverig of niet, kerstnerd of niet. Whatever. Ik besloot dit jaar weer een kerstboom in huis te halen. Een kleintje. Ballen had ik in een boze bui van de zomer de deur uitgegooid (dit kun je letterlijk en figuurlijk opvatten) en dus ben ik bezig het boompje wat te versieren met andere frummeltjes. (dat zou je ook weer letterlijk en figuurlijk kunnen opvatten)
Gisteravond ging ik naar een midwinterconcert van een Russisch koor en hoewel dat geen kerstconcert was, kwam ik ook daar al een beetje in kerstsferen. Maar ja, wat wil je ook in een kerkje. Ik heb zeker niets met de kerk als instituut, maar als gebouw wél. Het ademt sfeer uit. Ben benieuwd hoe anderen kerst ervaren, dus laat een reactie achter onder in deze blog als je wilt!

 

 

 

Screams of Joy

 

 

Sauna pakken! Na dagenlang wachten op mijn laptoppie de finale van SYTYCD kijken! Heerlijke middag met de cursusgroep zijn! Een witte wereld zien bij het opendoen van de gordijnen!



Screams of Joy #2

Kleine 'silent sreams of joy' tussendoor...:)

Laaaaange benen

 

 

Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

 

 

 

 

 

 



xxxxxxxxxxxx Shan

 

 

 



De Wonderstroom

Wat hebben kinderen toch een wonderlijke stroom van fantasie. Ik heb er zelf niet echt notie van en het zal ook best per kind verschillen; de mate van fantasie. Maar dat ik als kind veel fantasie had, dat wist ik nog wel.

Dit (dag)boek bevestigde dat, toen ik het van de week uit de kast plukte. Het zit vol met fantasieverhalen en bewaarde brieven van Sanne B. Ik geloof ook dat kinderen elkaar kunnen inspireren en laten fantaseren. Sanne deed dat voor mij. We ontmoetten elkaar op vakantie in Duitsland. Tien jaar waren we. We hadden een hut. Of eigenlijk was het geen hut. Het waren twee landen. Voor ons was dat bijna als echt. Thuis fantaseerden we er vanalles bij. De bewoners van die landen, de gebeurtenissen. Bijna op het enge af . En dan ben je tien jaar. Tienjarigen tegenwoordig zijn eerder bezig met hun telefoon en facebooken heb ik het idee dan met hutten en geheimen.
Maar om lekker even in de fantasiewereld te blijven en omdat ik jullie écht één gedicht niet wil onthouden, schrijf ik die hieronder. Geschreven door Sanne, een ware dichteres voor haar leeftijd als je het mij vraagt. 

Een boom langs het water

de zwanen ervoor

daarachter de bergen

met zonnegloor

 

De Moezel deint haar eigen voort

een kinderstem die haar schouwspel verstoort

Vlakbij de bocht waar de zon zich laat stralen

daar spelen zich af de wonderverhalen

 

Pinkels, koboldten, elfen genoeg

die 's morgens tingelden, 's morgens vroeg

De Moezel heet voortaan Wonderstroom

en lag te glinsteren voor de eeuwige boom

 

Dit was het einde van Fenna's gedicht

over de hut die daar in de verte ligt

 

X Shan



Screams of Joy #1

Om mijn blog weer wat leven in te blazen, heb ik besloten structureel iets te gaan posten op Shans Silent Screams. En of ik nu iets mega interessants te melden heb of niet; het gaat er gewoon op! Screams of Joy. Dingen waar ik blij van werd in die voorafgaande week. Door middel van woorden of plaatjes. En op welke dag is het best om dat te posten? Natuurlijk de zondag, omdat de zon de positiviteit zelve is. Het idee is stiekum een beetje gestolen van andere bloggers, maar ik heb zin om dit ook te gaan doen. Zullen ze vast niet ontzettend erg vinden ;-)

Dus, waar werd ik in de afgelopen week blij van? (Ja, ik weet het, het is woensdag, maar ik wil nú beginnen en bovendien ben ik aanstaande zondag de hele dag weg)....

Screams of Joy

....De halve finale van SYTYCD kijken! Ein-du-luk een platenspeler in huis hebben! De eerste sneeuwvlokjes! Na drie weken weer yogales hebben! Heel veel bijzondere boodschappen van bijzondere mensen krijgen en een idee en naam voor een website die ik in de toekomst wil gaan maken!


X Shan