vrijdag 20 juli 2012

Niets is wat het lijkt...

Ik ben een beetje klaar met dat social media. Huh, waarom?je doet er zelf toch ook aan mee? Ja, maar dat is één van die haat-liefde verhoudingen, weet je wel...? Hoezo dit ineens dan weer? Ik vind het zo raar, wat ik net zie. Ik kijk (uit nieuwsgierigheid ja) wat er is gebeurd met het facebook profiel van één van mijn facebookvrienden; een lieve meid en ex-collega van het werk waar ik in april werkte. Zij is overleden een paar weekjes terug, ze heeft zichzelf van het leven beroofd...(alhoewel ik beroven een raar woord vind..)
In plaats van dat het profiel wordt opgeheven, gaat jan en alleman daar wat op typen, soms zelfs gericht naar haarzelf toe! Met verbijstering en zelfs wat boosheid, maar ook ontroering, lees ik het door. En dan stop ik.
Hoe egoistisch en naief om hier wat neer te zetten, op háár pagina!

Ik zou het ook van de andere kant kunnen zien natuurlijk. Dat mensen die hier met elkaar communiceren, steun ondervinden. Dan is dat goed, dan is dat mooi. Wie ben ik dan om daarover te oordelen? Misschien vind K. het ook wel fijn, als ze het zou weten...
Zelf vind ik het prettiger om mensen daadwerkelijk te ontmoeten, ik geloof er niet in dat je mensen (goed) leert kennen via facebook of whatever. Soms trap ik er ook in, dat ik 'geniet' van het contact via fb of denk mensen te 'kennen'. Maar niets is wat het lijkt.

Ook K. heb ik leren kennen als een meid die overkwam als een enorm energiek, levenslustig, enthousiast en creatief mens. Maar dat zeg ik...over kwam.
In die ene maand dat ik haar heb leren kennen, was er een klik.
Ze inspireerde me zelfs, in het werk en daarbuiten. Toen ik stopte met mijn baan- en zij niet-, spraken we af dat we elkaar weer zoudenzien. Als zij terug was van Oerol en ik van Macedonie. Helaas, dat is dus niet gelukt...

Wat je van de buitenkant ziet, hoeft niet nep te zijn. Ik wil alleen maar zeggen: doe eens moeite, om diep bij iemand van binnen te kijken;toon interesse, bied een luisterend oor, sta open, ga naar iemand toe! Dat geeft alsnog geen garantie dat je diegene écht leert kennen, maar...it's worth the try.
En mocht je nog denken: 'Ja, daar heb je toch psychologen voor?' Nou, nee, de hedendaagse 'zorg' stelt ook niet veel meer voor, heb ik aan den lijve ondervonden. Als je hulp nodig hebt, mag je het mooi doen met een 'u bent op de wachtlijst gezet' of 'u krijgt een telefoontje. Mocht u dit over vier weken nog niet hebben gekregen, kunt u zelf even contact opnemen'.
Laten we het dus maar zélf doen; kíjk naar elkaar. Even verder dan je neus lang is. Even verder dan facebook.

Lot of love,
Shan




zaterdag 14 juli 2012

Afar

Hi there,

It's been a long time (a month!) since I wrote my last blog.
So much has happened in this month and it's mostly not that great...at all.
The only benefit I got from this all, was that my emotions and a little touch with creativity and music came back. I tried to write new lyrics, but everything is still too overwhelming to order something out in my mind. 
When I looked at my lyrics for 'The Pendant of Mor' again, I had to giggle, 'cos, in hindsight, after these few years of writing them, a lot of them seem kind of autobiographic. And at that time, they were just made up, blown up big time. Now it's reality.
Here's 'Afar'. I wanted to put the song to it in this blog as well, but the demo version that we made in 2009 is really not good enough to put here when I listened to it yesterday. But since it's a good ballad, maybe we will record it again in the future, in a better way. To give it its full drama :)



Afar

How can you leave me?

Where night meets day and land meets shore

On our solid ground we should've walked forevermore

I fear the world without you


Now that my anchor in this life

Has been lifted from the bottom of my soul

I drift away on a lifeless ocean

Of the tears that I shed, I have no goal

To set sail to


And still the clouds remain

Which cover up the bruises, I am ashamed…

I lean on you my only Love

Thought what we have would be enough


Afar from the soul, the body

Except the mind

Afar from you, myself

My sight has vanished, I am left blind

I drift away on a lifeless ocean

Of the tears that I shed, I have no goal

To set sail to





I'd like to give you the URL again where 'The Pendant of Mor' is hiding, and hope you'll read it.

For now, goodbye and hope that I have some inspiration soon again for a new blog.

Shan