We begonnen niet op volle kracht. Rachel, onze 'zesde zus', is in november bevallen en er werd in december besloten dat ze niet meer mee kon doen in het stuk. Ze was een zwangere zus en nu de zogende zus. Toen kwamen er nog twee zieke zussen bij; Eline en ik. Grieperig en grieperiger. Maar uiteindelijk waren we, toen we om half 9 op de planken stonden, vijf Zinderende Zussen! Wat ben ik trots op ons en op mezelf. Ik heb het gedáán!
Ik startte gisteren om 14 uur met repeteren en regelmatig werd een lange pauze ingelast zodat we even konden bijtanken, eten en drinken. Het ging heel gemoedelijk. Vanaf 19 uur waren de zenuwen bij de meesten wel merkbaar; snel werden nog teksten opgelezen, ingestudeerd, grapjes gemaakt en gegiecheld. Plots was het al na half 8 en zou de voorstelling toch al over een uur waarheid worden. Toch hield ik mijn zenuwen en stress bewust en heel fijn, onder controle, althans ik voelde ze nauwelijks. Wat een verademing ten opzichte van de afgelopen repetities en de vorige presentaties van de opleiding! Toen het publiek binnen kwam, voelde ik de zenuwen wel wat in mijn lijf, maar dat nam al snel af. Het was heerlijk om te spelen, maar het ging zó snel voorbij! De reacties van familie en vrienden waren positief en leuk. Ik heb een heerlijk tevreden gevoel hieraan over gehouden en vooral ook motivatie om vaker op de planken te staan, of het nu met theater is of met muziek.
Ik sluit af met een foto-impressie en een 'zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz'....want ik ga weer slapen, ben wel ka-pot...
Zoen van een Zinderende Zus
'Backstage'
Even chillen op het bankje in de kleedkamer...
Dymphy, gooi je haar los!
Is het niet teveel, of te weinig..?
Het is bijna zover...
En dan staan we op de planken
Uh...wat dácht ik hier?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten