The Easy Life

Wat zou het leven toch makkelijk zijn...



Als je tegen iedereen aan kan blaffen gewoon omdat die in je territorium komt

Als je stom voor je uit kon blijven staren

Als je gewoon tekeer gaat tegen een ander omdat ie irritant is

Als je elke kant op kan rennen die je wilt, want ach...wat is de consequentie?

Als je het speelgoed van een ander gewoon lekker afpakt omdat toch alles jóu toebehoort

Als je gék van blijdschap wordt als je weer een wandeling mag maken

Als je gewoon op de bank neerploft omdat je er zin in hebt

Als je eindeloos geduld hebt om te blijven proberen te krijgen wat je wilt krijgen

Als je zó intens kan opgaan in iets wat je al zo vaak gedaan hebt




...als je een hond bent

Mr D met de muis van huisgenoot Isel de kat






Love, Shan

What's in my bag? pt 2 (Less is more)

Hi girls,

Here a little blog; part two from the 'What's in my bag?' series.

It seems like this whole year things or persons have been gone, out of my life. Most of the time not so nice of course, but in some cases it apparently is needed. The motto 'Less is more' applies then.
And to follow this, I sort the clutter out again. This time it is the clutter in my bag, my handbag.

They say that you can read someone's personality from a bag and what's inside it.
In her funny book, 'Het zit op de bank en het zapt', writer and psychologist Yvonne Kroonenberg writes about it. 'In the bag lies the portable personality of the woman, the inside, that she doesn't show to everyone.' And lots of examples in it which made me laugh my ass off.
Don't know if my bag shows my personality. What I do know, is that when my bag (or house or car) is a mess, my mind is too, most of the time.

My bag now has gone from size maximum to size minimum. From a colorful hippiebag to a more simple, nice little handbag. It was a challenge, cos there's not much space to fill. But I succeeded.
Here's my new bag:

What's in it?
- my wallet
- one lipstick
- chewing gum
- a pen
- my phone
(optional: my agenda. It fits!)

No room left for a bottle of water or a sandwich, but since I've gone from a bike to a car again as well, I have plenty of room there.

What did I had to throw out of my old bag?
- Hairclips, medicinerecipies, shoppinglists, brochures, flyers, receipts, a notebook.

Now tell me, what is in YOUR handbag? Or when you don't wear one, where do you leave your stuff?

Love, Shan

Niets is wat het lijkt...

Ik ben een beetje klaar met dat social media. Huh, waarom?je doet er zelf toch ook aan mee? Ja, maar dat is één van die haat-liefde verhoudingen, weet je wel...? Hoezo dit ineens dan weer? Ik vind het zo raar, wat ik net zie. Ik kijk (uit nieuwsgierigheid ja) wat er is gebeurd met het facebook profiel van één van mijn facebookvrienden; een lieve meid en ex-collega van het werk waar ik in april werkte. Zij is overleden een paar weekjes terug, ze heeft zichzelf van het leven beroofd...(alhoewel ik beroven een raar woord vind..)
In plaats van dat het profiel wordt opgeheven, gaat jan en alleman daar wat op typen, soms zelfs gericht naar haarzelf toe! Met verbijstering en zelfs wat boosheid, maar ook ontroering, lees ik het door. En dan stop ik.
Hoe egoistisch en naief om hier wat neer te zetten, op háár pagina!

Ik zou het ook van de andere kant kunnen zien natuurlijk. Dat mensen die hier met elkaar communiceren, steun ondervinden. Dan is dat goed, dan is dat mooi. Wie ben ik dan om daarover te oordelen? Misschien vind K. het ook wel fijn, als ze het zou weten...
Zelf vind ik het prettiger om mensen daadwerkelijk te ontmoeten, ik geloof er niet in dat je mensen (goed) leert kennen via facebook of whatever. Soms trap ik er ook in, dat ik 'geniet' van het contact via fb of denk mensen te 'kennen'. Maar niets is wat het lijkt.

Ook K. heb ik leren kennen als een meid die overkwam als een enorm energiek, levenslustig, enthousiast en creatief mens. Maar dat zeg ik...over kwam.
In die ene maand dat ik haar heb leren kennen, was er een klik.
Ze inspireerde me zelfs, in het werk en daarbuiten. Toen ik stopte met mijn baan- en zij niet-, spraken we af dat we elkaar weer zoudenzien. Als zij terug was van Oerol en ik van Macedonie. Helaas, dat is dus niet gelukt...

Wat je van de buitenkant ziet, hoeft niet nep te zijn. Ik wil alleen maar zeggen: doe eens moeite, om diep bij iemand van binnen te kijken;toon interesse, bied een luisterend oor, sta open, ga naar iemand toe! Dat geeft alsnog geen garantie dat je diegene écht leert kennen, maar...it's worth the try.
En mocht je nog denken: 'Ja, daar heb je toch psychologen voor?' Nou, nee, de hedendaagse 'zorg' stelt ook niet veel meer voor, heb ik aan den lijve ondervonden. Als je hulp nodig hebt, mag je het mooi doen met een 'u bent op de wachtlijst gezet' of 'u krijgt een telefoontje. Mocht u dit over vier weken nog niet hebben gekregen, kunt u zelf even contact opnemen'.
Laten we het dus maar zélf doen; kíjk naar elkaar. Even verder dan je neus lang is. Even verder dan facebook.

Lot of love,
Shan

Afar

Hi there,

It's been a long time (a month!) since I wrote my last blog.

So much has happened in this month and it's mostly not that great...at all.

The only benefit I got from this all, was that my emotions and a little touch with creativity and music came back. I tried to write new lyrics, but everything is still too overwhelming to order something out in my mind. 

When I looked at my lyrics for 'The Pendant of Mor' again, I had to giggle, 'cos, in hindsight, after these few years of writing them, a lot of them seem kind of autobiographic. And at that time, they were just made up, blown up big time. Now it's reality.

Here's 'Afar'. I wanted to put the song to it in this blog as well, but the demo version that we made in 2009 is really not good enough to put here when I listened to it yesterday. But since it's a good ballad, maybe we will record it again in the future, in a better way. To give it its full drama :)

Afar

How can you leave me?

Where night meets day and land meets shore

On our solid ground we should've walked forevermore

I fear the world without you

Now that my anchor in this life

Has been lifted from the bottom of my soul

I drift away on a lifeless ocean

Of the tears that I shed, I have no goal

To set sail to

And still the clouds remain

Which cover up the bruises, I am ashamed…

I lean on you my only Love

Thought what we have would be enough

Afar from the soul, the body

Except the mind

Afar from you, myself

My sight has vanished, I am left blind

I drift away on a lifeless ocean

Of the tears that I shed, I have no goal

To set sail to

I'd like to give you the URL again where 'The Pendant of Mor' is hiding, and hope you'll read it.

www.deafening-music.com/MOR.htm

For now, goodbye and hope that I have some inspiration soon again for a new blog.

Shan

Indigo Intensity

I told you some time ago that I'm sometimes 'drawn' to a particular colour. These weeks it's purple and bluish colours.

I love everything about lavender; its colour, its scent. It's growing fast in the garden now :)
I also bought me some lavender shampoo and conditioner (from Danish brand Urtekram). Very expensive ones, but since I prefer organic care products, I decided to buy these. Turned out to be nót my favorite products. You need quite a lot of it before it will foam and your hair won't become smooth or shiny.
I forgot to get myself a lavender-coloured nailpolish, which I'd like to have. But I did buy an eyeshadow palette with this name: Indigo Intensity.

Indigo Intensity

Another association I get from the word Indigo is when it's being used as a word for Indigo Children; children-or adults- who have more creativity and empathy (and some paranormal gifts) than most people. It's a new age concept and of course there are many critics who reject the existence of these Indigo children. I see much similarity with Highly Sensitive Persons, which I am myself. (knowing this after doing research and inner work) Many children who are being called 'Indigo', are getting the label ADHD. I also thought I have ADD, but it turned out not to be the case.

My conclusion is, these different 'labels' have a lot in common, or represent just all the same; persons with the same trait and therefore often deal with the same problems in life, especially in this society based on business, money, status, power and abuse. Medical science often call it: AD(H)D or autism, new age believers or others call it: Indigo children or HSPs. Doesn't matter at all...what matters is that you and I just know what your trait is, what our strenghts and flaws are and live to that. It's easily said, 'cos I am finding it very difficult to live with my highly sensitive being. Everything is so intense all the time, much is overwhelming and when I don't answer that in a proper way, I become ill. Over and over again. And now I'm sick of it, it has to change. I have to change the way of dealing with it. How to thrive...when the world overwhelmes you...but it could be much easier than I think it is.
Last few days I was reading some blogs of HSPs and for me it's interesting because of the recognition and tools I find there and therefore more acceptance in myself. But a lot of bloggers are so open about their feelings on the internet day in and day out and I think that's not what I need to do. I want to keep my personal stuff for myself a bit either.
I now decide to nót read any HSP or buddhist book anymore in the couple of weeks. Better spend my time discovering myself within the experiences of life :)

With an intense Hug,
Shan

What's in my bag? Pt1

What's in my bag? Pt1: the make-up bag

Hi there,

Since I'm really nót inspired at the moment, but still wanted to write, I decided to make a more superficial, yet interactive and girlish topic.

I have a kind of a love-hate relationship with fashion and beauty, so now it's time to do something with it, for once. I am just curious how girlish you are, how many girl stuff you have in your bag. In this first post, it's about the make up bag. Second time it can be about our toiletry bags, shopping bags and suitcases.

Just personally, I'd like to take a challenge. The challenge of: less is more. I think this should stay my motto for this year and so I decided my bags should be as empty as possible as well. Stuff is just stuff and it won't make you happy. But since I'm a girl, I kinda like it too.

End of this month I'll go on vacation for 12 days and for this challenge, I'll try to keep my suitcase as empty as can be. It'll be a tough one. But later on that in a 'part 2' or '3'.

Now..... the make up bag!

I think I don't have a lot of make-up. I sometimes read some beautyblogs and I am amazed by the number of products they possess. Can't understand why they need 15 different blushes...

So, what's in my bag then?

I considered making a picture of my make up box, but I'd be ashamed a bit because it's pretty messy and dirty. Well, I'll pick all the things out and sum them up:

- 6  nailpolishes; 4 from Miss Sporty, 1 from Miss Helen and 1 from Black Onyx. All quite nice.

- 5 eyeshadows; 1 from H&M (Goldy Dust, n0 11) (great!), 1 from Estée Lauder (Flirty Lilac Shimmer 46) (nice color, but the application sucks!), 1 from Miss Sporty (okay), 1 from Rimmel London (Smokey Blue, 004) (application sucks either), and one from Une (Nude eyes shadow N08, cream to powder) (nice)
- 1 blush (Breezy cheeks, blush Grand Air B02 from Une) (great)

- 1 foundation ( Intuitive Touch, BB cream-to-powder foundation 103) (good, but the color I find too yellow for my skin)

- 1 eyepencil from Miss Sporty black

- 1 kohlpencil from DA, white

- 1 eyeliner from DA

- 1 mascara (Max Factor 2000 Calorie Dramatic Look)

- 1 concealer (Skin Echo concealer from Une, E01) (application sucks)

- 3 lipsticks; 1 from Max Factor (Midnight Plum I believe it is), 1 from Rimmel London (Temptation 166) and 1 from Miss Sporty (New Age)

- 1 lipgloss (Glimmer Lips Gloss G02 from Une) (great)

Well, that's it. I cleaned the box a bit and threw away 1 old green eyeshadow, one sponge, one old mascara and one old orange lipgloss.

Since Une has become my favorite brand  (because of the natural ingredients), I'll definitely only buy their products in the future.



So, tell me whats in yóur make up bag?


Love, Shan

Herinnering aan een zomerdag

Onderstaand gedicht herinnert me aan dat wat het meest van belang is, wat het enige is, dat je kunt doen. En herinnert me aan nog meer.
Ik heb die herinnering op dit moment nodig, en zal het vaak genoeg nodig hebben. Misschien jullie ook. Of misschien wekt het gewoon een lekker zomers gevoel op, en past het dus perfect bij dit seizoen; 'De Zomerdag'.

'De Zomerdag'

Wie heeft de wereld gemaakt?

Wie heeft de zwaan gemaakt en de zwarte beer?

Wie heeft de sprinkhaan gemaakt?

Deze sprinkhaan, bedoel ik-

die uit het gras omhoog kwam gesprongen

die suiker eet uit mijn hand,

die haar kaken heen en weer beweegt in plaats van op en neer

die rondkijkt met haar enorme facetogen.

Nu licht ze haar bleke onderarmpjes op en wast grondig haar gezicht.

Nu klapt ze haar vleugels open en zweeft weg.

Ik weet niet precies wat een gebed is.

Ik weet wel hoe je aandacht geeft, hoe je in het gras

valt, hoe je in het gras knielt,

hoe gelukzalig niets te doen, hoe door de akkers te kuieren,

- wat ik allemaal vandaag gedaan heb.

Vertel me, wat had ik anders moeten doen?

Gaat niet alles dood uiteindelijk, en te vroeg?

Vertel me, wat ben je van plan te doen

Met je ene geweldige en waardevolle leven?

Uit: Mary Oliver, House of Light

Love, Shan