zondag 3 juni 2012

Herinnering aan een zomerdag

Onderstaand gedicht herinnert me aan dat wat het meest van belang is, wat het enige is, dat je kunt doen. En herinnert me aan nog meer.
Ik heb die herinnering op dit moment nodig, en zal het vaak genoeg nodig hebben. Misschien jullie ook. Of misschien wekt het gewoon een lekker zomers gevoel op, en past het dus perfect bij dit seizoen; 'De Zomerdag'.




'De Zomerdag'

Wie heeft de wereld gemaakt?
Wie heeft de zwaan gemaakt en de zwarte beer?
Wie heeft de sprinkhaan gemaakt?
Deze sprinkhaan, bedoel ik-
die uit het gras omhoog kwam gesprongen
die suiker eet uit mijn hand,
die haar kaken heen en weer beweegt in plaats van op en neer
die rondkijkt met haar enorme facetogen.
Nu licht ze haar bleke onderarmpjes op en wast grondig haar gezicht.
Nu klapt ze haar vleugels open en zweeft weg.
Ik weet niet precies wat een gebed is.
Ik weet wel hoe je aandacht geeft, hoe je in het gras
valt, hoe je in het gras knielt,
hoe gelukzalig niets te doen, hoe door de akkers te kuieren,
- wat ik allemaal vandaag gedaan heb.
Vertel me, wat had ik anders moeten doen?
Gaat niet alles dood uiteindelijk, en te vroeg?
Vertel me, wat ben je van plan te doen
Met je ene geweldige en waardevolle leven?

Uit: Mary Oliver, House of Light






Love, Shan






Geen opmerkingen:

Een reactie posten