maandag 7 mei 2012

Groen Gedoe

Hi,

Ik heb een beetje een hekel aan forward mailtjes. Hoe leuk ze soms ook zijn, ze proppen mijn mailbox vol en ik houd het deze dagen graag overzichtelijk en opgeruimd. Daarnaast zijn de forward mailtjes vaak flauw, oud of ze bevatten zelfs spam. Toch ben ik soms te nieuwsgierig om ze niet te lezen, en dus stuitte ik op een mail met daarin onderstaand verhaal. En ik vind 'm leuk. Lekker cynisch. En waar. Over Groen Gedoe.

Ik doe ook graag groen, maar dat kan inderdaad niet op tegen de groene dagen van vroeger. (hoewel de nuances even weg zijn gelaten natuurlijk. Ook toen hadden bepaalde zaken natuurlijk zijn nadeel en nu hebben bepaalde zaken weer voordelen.) Maarrr...toch. Lees maar even en kijk hoe groen jij eigenlijk doet...

------------------------------------------------------------------------------------------


Bij het verlaten van een supermarkt stelt de jonge caissière aan een oudere vrouw voor, dat zij voortaan haar eigen boodschappentas maar mee moet nemen, in plaats van een plastic tas te kopen. "Want plastic tassen zijn niet goed voor het milieu", zo zegt ze.

De vrouw verontschuldigd zich en legt uit:"Wij hadden dat groene gedoe niet toen ik jong was!"
De caissière antwoordde:"Ja, en dat is nou juist ons probleem vandaag de dag, jullie generatie maakte zich niet druk om het sparen van het milieu voor de toekomstige generaties!"

Ze had gelijk, onze generatie had dat groene gedoe niet in onze dagen. Toen hadden we melk in flessen, frisdrank in flessen en bier in flessen, die we leeg en omgespoeld terug brachten naar de winkel. De winkel stuurde deze dan terug naar de fabriek en in de fabriek werden deze flessen gesteriliseerd en opnieuw gevuld. Wij deden ècht aan recycling. Maar we deden niet aan dat groene gedoe in die tijd!

Wij liepen trappen, omdat we niet over roltrappen en liften beschikten in elk gebouw. Wij liepen naar de supermarkt en hesen onszelf niet iedere keer in een 300 PK machine, elke keer als we 2 blokken verder moesten zijn. Maar ze had gelijk, wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!

Babyluiers gingen in de kookwas, omdat wegwerpluiers niet bestonden. We droogden onze kleren aan de lijn en niet in een energieverslindende machine die continue 220 volt verbruikt. Wind- en zonne- energie droogden onze kleren echt. Vroeger, in onze dagen.
Kinderen droegen de afdankertjes van oudere broers en zussen en kregen geen gloednieuwe kleren. Maar de jonge dame heeft gelijk! Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd.

In die tijd hadden we - misschien - 1 tv of radio in huis en niet 1 op elke kamer. De tv had een klein schermpje, ter grootte van een zakdoek en niet een scherm ter grootte van de bijenkorf.
In de keuken werden gerechten gemengd en geroerd met de hand, omdat we geen elektrische apparaten hadden die alles voor ons deden.

Wanneer we een breekbaar object moesten versturen per post, dan verpakten we dat in een oude krant ter bescherming en niet in piepschuim of plastic bubbeltjes folie.
In die tijd gebruikten we geen apparaat met een motor die op benzine het gazon maaide. We gebruikten een maaier die geduwd moest worden en functioneerde op menselijke kracht.

Wij sporten door te werken, zodat we niet naar een fitnessclub hoefden te gaan om op ronddraaiende loopbanden te gaan rennen, die werken op elektriciteit. Maar ze heeft gelijk. Wij hadden dat groene gedoe toen niet.

Wij dronken uit een fontein wanneer we dorst hadden, in plaats van uit een plastic fles, die we na 30 slokken weggooien. Wij vulden zelf onze pennen met inkt,in plaats van elke keer een nieuwe pen te kopen. Wij vervingen de mesjes van het scheermes, in plaats van het hele ding weg te gooien alleen omdat het mesje bot is. Maar wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd.

Mensen namen de trein of een bus en kinderen liepen of fietsten naar school in plaats van hun moeder als 24-uurs taxi servicedienst te gebruiken. Wij hadden 1 stopcontact per kamer en niet een heel arsenaal aan stekkerdozen en verlengsnoeren om een dozijn apparaten van stroom te voorzien.

En wij hadden geen geautomatiseerde gadgets nodig om een signaal op te vangen van een satelliet die 2.000 mijl verderop in de ruimte hing, zodat we contact konden leggen met anderen en uit te vinden waar de dichtstbijzijnde pizzatent zich bevind.

Maar is het niet in en in triest dat de huidige generatie klaagt over hoe verspillend wij 'oudere mensen' waren en eigenlijk met minder AOW tevreden moeten zijn, gewoon omdat wij dat groene gedoe niet hadden in die tijd?

--------------------------------------------------------------------------------------------


Shanna

dinsdag 24 april 2012

Doe mij maar dertig!

'Dertigers dilemma? Doe de test!' stond er op het magazine. Een magazine over het bevolkingsonderzoek. Die voor het uitstrijkje bedoelen ze dan. Ik dacht eerst: 'Oh, daar hebben we weer zo'n achterlijk blad van mijn pensioenfonds', maar hier viel mijn oog toch even op. Het duurde even voor het kwartje viel. 'Ohja, ik moet voor een uitstrijkje, want ik word dertig'. Ik ben er helemaal niet zo mee bezig en eigenlijk zijn de grapjes over het worden van 30, 40 of 50 ook altijd een beetje lame, maar ik dacht: ok, laat ik er dan maar eens even voor gaan zitten, wat die leeftijd 30 dan betekent.
Eerst maar even gelezen over het uistrijkje. Ik werd er wel een beetje naar van. Dat proberen ze dan een beetje te verbloemen door heel gezellige artikelen en leuke BN' ers op de voorpagina te plaatsen. Ach..ik snap het wel. Iets onaangenaams moet je toch maar even iets aangenamer maken. Maar zo'n onderzoek zelf, daar zie ik niet zo tegenop. De uitslag, dat wel. Maar ja, je kunt het maar beter weten en vóór zijn vind ik dan, dus heel lang hoef ik hier niet over na te denken. Dan het dertigers dilemma. Ik heb hier al vaker over gelezen in andere magazines en hoe belachelijk zo'n dramatisch woord ook klinkt, ik moet toegeven dat het wel bestaat. Want ik heb er ook best last van. Ik denk dat ik niet hoef uit te leggen wat het is. Wat ik interessanter vind, is: hoe komt het toch dat dit ineens bestaat? (en vroeger niet) Inderdaad, de veranderingen in de maatschappij. Veel meer keuzes en dus veel meer vrijheid. Veel meer informatieverstrekking dus meer verwarring. Het leven zou een stuk makkelijker zijn als je gewoon 'voorbestemd' was om vroeg te trouwen, te baren en het huishouden te gaan doen. Niks opleiding, niks persoonlijke ontwikkeling. Maar dat lijkt me natuurlijk helemaal niks. Dus zal ik me toch een weg moeten zien te worstelen naar iets wat ik dan wél wil, om het maar lekker dramatisch te zeggen.
Wat mij ook een belangrijke factor lijkt, is persoonlijkheidstrekken. Mensen, zoals ik, die altijd al moeite hebben gehad met keuzes maken, hebben natuurlijk meer kans om de 'dertigers dip' te krijgen. :P
Het afgelopen jaar heb ik ineens wél keuzes kunnen maken. Ben voornamelijk gestopt met dingen. Maar of dat nu het meest slimme is. Ach...ik dool gewoon nog maar even rond. Het mag want ik ben straks 30 ;)

Ik kan me wel herinneren dat de voorbeelden/idolen waar ik graag naar keek of luisterde, vaak op dat moment rond de dertig bleken te zijn. Dat waren meestal zangeressen (o.a. Patricia Kelly), maar soms ook actrices bijvoorbeeld. Ik weet niet precies wat het is, maar ze straalden iets moois uit. Het meisjes achtige is er af en een bepaalde wijsheid is te zien in de ogen. Het gezicht krijgt wat karakter en misschien enkele fijne rimpeltjes. De uitstraling heeft ook een bepaalde rust in zich, en een bepaalde schoonheid en gratie. De vrouw op haar best, op haar krachtigst. Ja, dat kan ik wel stellen. Althans...van zien. Nu zal ik het zelf moeten ervaren. Graag, graag! Laat die dertig maar komen!


                                                           Patricia Kelly- prachtige vrouw. Hier is ze volgens mij ong.40 jaar, maar toch.


Liefs, Shanna

woensdag 18 april 2012

The Pendant of Mor

Hello y'all!

Finally...
Finally 'The Pendant of Mor' is now being released...here!!!

From the beginning of 2009 'till now Project Mor has tried to find his way out. It was the Project of me (singer) and Erwin Arbon (guitar- and bassplayer). We had so much ideas, so much fun. It was our idea, almost dream, to make a great concept album, a kind of a rock opera. Music was made, lyrics were made. In fact, the music was almost finished and so were many vocal lines. We were trying to tell a story with 'The Pendant of Mor'. Unfortunately, due to personal issues, the cd never saw the light. But now, 2012, I still have the lyrics and my memories. I tried to make a little book/ theatreplay out of it and I was going well (with photoshop etc) and then...my computer crashed and all was gone. Lucky me that the lyrics were still on my laptop.

But now I'm not really in the mood anymore to pay more effort to it, so I decided to just put the lyrics online together with some random pics that I still had. It's not professional, it's not a complete/finished story, it's not what I hoped it to be, but it is what it is. A story from me; The Pendant of Mor.





THE PENDANT OF MÓR….

….beschrijft de zoektocht van Josephine waarbij een alles verzwelgende leegte haar parten blijft spelen. Een intrigerend symbool blijkt haar baken in de nacht in dit verhaal.

THE PENDANT OF MÓR….

….tells about the quest of Josephine in which a devouring emptiness keeps playing her parts. An intruiging symbol seems to be her beacon in the night in this story.




YOU CAN READ THE PENDANT OF MOR HERE


Please give your comment or ask your question!


With Love, Shan

dinsdag 17 april 2012

Your Own Style

Well, this is week eight of the Mindfulness Training. Yesterday we had our last meeting.
I'm not going to write a lot about the training, you could read some in the previous blog.
But it's a pity that it's over. Like everything that comes to an end.
But, as the trainer said: most of the time this training won't let go of you. Or it will come back later in your life. It is just that it was an intensive training and it has it's impact, because what we've learned and did in the training is so different than what we used to do or used to react.
 I already 'knew' this would be the course that I should steer, and it turned out to be true.
But I also know that this 'course' (and other choices that I'll make) won't be the course of others. And many won't understand. But I will no longer fight it. It's just my course, my style and my way. The sentence below comes from one of my most valued books. It keeps inspiring me:

' There's very little you can't do, if you find a way to do it in your own style'.

Now it's up to me, and to you, to find this way. Not easy. But it'll be worth it.
It should now be clear that I'm not referring to fashion when I was talking about Your Own Style (like creating your own clothing style or wanting to be 'different','original' or 'setting a trend'). No, I just mean; finding your own needs, the true you and live the way that is best for you (and will not harm others, of course)



I wish us all good luck finding our own style. Or continue to live this life in your own style, if you already found it!

Love, Shan

zaterdag 31 maart 2012

Silence is Golden

On a grey saturday, somewhere in the back of a hospital, where it's old and quiet, some women and men come together. Ten o'clock in the morning.
 'Why the hell would they do that on their free saturday morning?!', I hear you think.
Well, to be silent.  It's Silent Day.

It was my first Silent Day. It being part of the Mindfulness Training.

Woke up at half past eight ('early!'), hurried to the bus ('why?') and missed it; the damn thing drove by too early! Had to wait for an hour. It was pretty cold and it started to rain. Irritation arose.
I decided to react differently, not on autopilot. And because I was all by myself at the bus stop, I started to do my morning exercises. ('Then I would have done that anyway'). The hour passed quickly!
After all, I turned out to be on time to get into the first meditation exercise. Then it was all day doing meditation exercises and some yoga. We were instructed not to speak to eachother until about three o'clock. I didn't had any difficulties with it, but when everyone was still silent during lunch, I must say it was a bit odd. Sometimes even a bit funny; I felt I had to laugh. ('Hm, who will take that last banana?', Keep your hands off that last cheese sandwich 'cos I'm vegetarian you know?!', 'Where are you walking to?', 'Why are you reading such a crappy magazine on such a day?') But after starting to eat and feeling comfortable in this silence, it was quite nice. Actually, this turned out to be a magnificent day! I felt at peace, I felt at home, I felt good.



At the end we talked a bit and I experienced it to be really nice to have a little contact with some others of the group; they have similar experiences and issues just like you do. I never expected to feel that recognition and comfort in a group. Afterwards, when me and another member of the training, drank some coffee together. I don't even know her name. ('She must have mentioned it in the first meeting, but I don't remember') But does it matter? We both had to wait quite a while on the bus to go back home, so we rewarded ourselves with apple pie and coffee. A nice ending of Silent Day. Up to the next!

Enjoy the silence!

With love, Shan

woensdag 21 maart 2012

Ostara


Today, 21st of March, we're in the middle of Spring (Lente Equinox) and it's called Ostara.
The weather is perfect!
Although I do not really feel that okay, I try to enjoy this day off and will take a longer walk with my doggie.

Happy Easter/ Ostara!

X

vrijdag 16 maart 2012

Salus Per Aqua

Ik ben gek op water. Ik ben geen zwemster in de zin van baantjes trekken (saai!) maar ik hou gewoon van het zijn in het water. Het element water. Raar dat ik dan eigenlijk veel te weinig in een zwembad of sauna te vinden ben. Daar gaat verandering in komen! Ten eerste omdat het niet lang meer duurt voor het buitenzwembad weer open gaat op de Oude Boomgaard, en ten tweede omdat ik een zwembad en sauna op het oog heb hier vlakbij, waar ik mezelf heb beloofd zo af en toe heen te zullen gaan. Ik kijk er nu al naar uit!



Ook houd ik van spa's. Sinds kort weet ik pas waar dat de afkorting van is; Salus Per Aqua dus.
Gezondheid door Water.
En dat geloof ik ook. Je voelt het een beetje, dat je opknapt en opfrist van water. Zeker in combinatie met zout. Gisteren heb ik, van mijn favoriete merk Sealine, dode zee zout gekocht.
De Earth- and Sealine verzorgingslijn is mijn favoriete merk omdat het 100% natuurlijke ingredienten bevat.


Ik heb niet al hun producten omdat het gewoonweg wel duur is. Maar als het even kan, ga ik toch wel voor kwaliteit.

Dit weekend dus weer lekker een home-spa bouwen en het dode zee zout uitproberen!


Toedels!