Kijk op Schoonheid

Al een tijdje vielen ze me op; de grijze muizen-mensen.
En daar was vanmorgen het artikel van Geertje Couwenbergh over schoonheid, in de Happinez.
Ik was het roerend met haar eens.




De Grijze Muis
Je kent ze wel. De zappende huisvrouw die zuchtend haar hondje uit laat op de parkeerplaats voor haar huis. In haar trainingsbroek, uiteraard. Shagrokend, waarschijnlijk ook.
Maar ook heb ik 'ze' gespot in de 'spiri-scene'. Overigens lang niet allemaal, maar ja, ik moet bekennen dat er erg veel 'geitenwollensokkenbreiers' tussen zitten. En ja, ik weet dat ik hiermee 'hokjespropperig' doe, en oh wat heb ik daar een hekel aan, maar het zijn simpelweg ook gewoon de feiten...




Ook ik dreigde een muisje te worden. Het sloop erin.
Wat ik voelde bij de grijze muizen is een melancholie. Een verlangen, om puur te zijn, te zijn en niet te hoeven leven naar een ideaalbeeld.




Het hele gedachtengoed in menig religie begrijp ik na jaren van studie maar al te goed en heeft mij veel gebracht. Ik doel hier o.a. op het leven in soberheid, zonder veel gehechtheid en het ontwikkelen van het innerlijk. Ik kan me inmiddels ook iets voorstellen bij het willen vertoeven in klooster of ashram en het doen van 'headshaving'.


Maar zoals alles heeft ook dit een keerzijde, een extreme kant.
Soberheid dreigt al gauw te vervallen of te worden verward met armoede, het afzonderen kan een vermijding van het (aardse) leven zijn en soms (dus) gewoon pure zelfkastijding of zelfdestructie. Dangerous! Ja, zover gaat het.




De andere kant
Je kan natuurlijk ook geheel de andere kant op slaan. Neem nu een vrouw als Simone Simons. Een prachtige vrouw, en ik denk ook een prachtig persoon, maar wat zou ik graag eens haar hoofd vastpakken, door elkaar schudden zodat haar haren in de klit raken en vervolgens zou ik de make up van haar gezicht vegen zodat ik haar naakte gezicht kan zien. Letterlijk en figuurlijk. Zou ze het durven laten gaan? Zoals een Amy Lee wél durft in de clip 'Going Under', met tranen besmeurd gezicht, met wallen, gekleed in spijkerbroek en hoodie....?




Schoonheid
Maar zeg nu zelf, ben je werkelijk minder verbonden met je (Goddelijke) zelf als je je tegelijkertijd versiert met kleurrijke kleding, parfum, weelderige lokken of rode lipstick?
Ik denk van niet. Het kan beiden. Integratie, zoals Geertje het verwoordde.
Want er is geen afscheiding. Binnen is buiten en buiten is binnen. En deze twee kunnen niet zonder elkaar. Punt.




Ik ben me nu op het yoga-pad aan het begeven. Maar ik zie mezelf niet in witte, vormeloze kleding op een yoga mat zitten. That's just not me.
Ja, de tijd van zwarte gothic kleding hebben we wel gehad. En misschien komt er wel een tijd dat ik gekleed ga in wit en geen sieraden meer draag, maar dat is dan omdat ik dat zelf wil en niet omdat dat een of ander 'schoonheidsideaal' vanuit die 'spiri-wereld' is.
So for now...bring on the red lips!