Puur Masochisme

In één van mijn favoriete boeken staat de volgende zin: 'Je vermoedt dat je altijd gelijk gehad hebt toen je dacht dat die joggers en trainers gewoon egotrippende masochisten waren.'

Ik vind de zin geniaal vanwege de manier waarop het geschreven is én omdat het exact was wat ik dacht toen ik startte met hardlopen.

Ik begreep helemaal niets van die zinloze zelfkwelling, van sporters die beweerden het echt leuk te vinden. Hardlopen helemáál. Dat was iets voor mannen in een midlife crisis, bijvoorbeeld. Nu kan ik erom lachen, want misschien lijd ik zelf wel aan een quarterlife crisis, zoals dat tegenwoordig heet. Anyway, ik ben op miraculeuze wijze toch een beetje aangestoken met het virus. Ik ben daarnaast nog eens 'obsessed' met MTV's programma 'I used to be fat'. Ik dacht eerst, net als jij nu, 'oh nee he, wéér zo'n flut reality serie, wég met die tv!' Maar om meerdere redenen en vanuit elk oogpunt die je je maar kunt bedenken, ben ik dit onderwerp gaan waarderen. Misschien word ik zelfs wel personal trainer, als ik later groot ben. Wie had dat gedacht.

Maar natuurlijk zitten er ook absoluut egotrippende masochisten bij. Die uren per dag trainen, overgeven, doorrammen en hun lichaam tot het uiterste pushen. Toch heeft dit ook wel wat. Het kijken naar de mannelijke trainers in het programma natuurlijk ook. Het oog wil ook wat. Maar het leukst om te zien zijn de tieners die een transformatie ondergaan waar je u tegen zegt.
Wel vraag ik me af of het gezond is om zó hard te trainen als zij doen. Het zijn vooral mannelijke eigenschappen die hierbij aan bod komen. Jezelf pushen, actie, vuur. Het heeft ook wat tegenwicht nodig; wat mildheid voor jezelf, rust en koelte. Dit mist een beetje in dit wereldje. Misschien is daar een leuke taak voor mij weggelegd. :) Want...zoals Kyra de Vreeze altijd zo mooi verwoord: 'de middenweg is awesome'. Voor veel mensen is de middenweg saai, not fun, not alive and kicking. Toch is de middenweg bewandelen noodzakelijk op de lange duur. Daar ben ik van overtuigd.

Deze week leek het weer op puur masochisme. Zondag rennen was hell, met die zon pal op je gezicht. Ik heb dan ook maar de helft gedaan. En vanmorgen moest ik in mijn eentje weer wat minuten erbij pakken. Zonder support! Zoran zoef! weg!....Samuel en André, zoef! weg! en daar ging ik weer alleen, met mijn stopwatchje. Tot ineens André terug kwam gelopen, puur alleen om mij te vergezellen. Gezellig, met zijn tweeen masochistje spelen! Is toch net iets leuker.

Screams Of Joy Summer Edition

Oh My Gosh...dan is het twee maanden geleden dat je een blog hebt geschreven en dan schrijf je eindelijk weer iets en dan is het ineens weg terwijl je met de foto's bezig bent. Nog één poging dan...want het is goed voor een mens om een 'gratitude list' bij te houden. Dus...alhier wat Screams of Joy, in pics.



Lekker soezen in da garden

If you dont feel happy, you gotta make yourself happy

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

<3

Cuisine de la Shanna

De keuken werd de afgelopen week even omgetoverd. Schone koelkast, leeg aanrecht, vol aanrecht. Veel te KLEIN aanrecht!
Ja, 'Kyra's Kitchen' zat vorige week bij de post en ik begon het natuurlijk meteen te verslinden.
Werkelijk waar een heerlijk boek; bómvol informatie en inspiratie. Vijftig recepten bij de tien meest voorkomende gezondheidsklachten.
En daar ging ik. Aan de slag.

Weliswaar is er nog maar een kleine week voorbij, maar omdat ik het fotograferen zat was, er nu verslag over wil doen én ik het hele gebeuren hierna weer even los wil laten, zal ik mijn bevindingen hier kort melden.
De recepten zijn op plantaardige basis. Ofwel veganistisch, of hoe je het ook wilt noemen. Geen zuivel, geen brood, geen geraffineerde of kant en klare shit. De redenen hiervoor staan vermeld in het boek. Check it out if u like!
Ik kan zeggen dat het (NU NOG) meer tijd vergt, meer planning, meer geld, meer afwas en tegelijkertijd: meer voldoening, meer lichamelijke verzadiging, meer afwisseling en meer fun!

Ik ga er zowiezo mee door (ik was allang overtuigd en nu nog meer) maar zal het afwisselen met kaas en eieren omdat ik niet aan de vitamine B12 pillen wil. Ook zal ik af en toe voor 'easy peasy' gaan, dus (spelt)brood, havermout of eens een pizza of patatje.

Hieronder het bewijs van mijn nieuwe kookkunsten :)

Rijstepap

'Chocopowersmuice'

'Kyra's Yammy'

'Sleepy cherry smuice'

'Amaranth-pompoenpitsalade'

'Hutspot 2.0'

Eigen brouwsel; warme aardbeien-appelsnack

Eigen brouwsel; Speltpasta met basilicumsaus



Oosterse groentensoep

 

 

Ok, this was it.

Om jullie niets te onthouden sluit ik af met een overheerlijk receptje, die overigens niet uit 'Kyra's Kitchen' komt maar uit een ander boek. Voor iedereen die van chocola houdt; hou je vast!!!



CREAMY CACAOWY

1 portie

1/2 avocado
1 el versgeperst limoensap
1 el agavesiroop (of ander zoetstof)
1/3 kopje (rauwe) cacaopoeder
1/3 cacaonibs (rauwe cacao stukjes) (natuurwinkel)
1/3 kopje (rijst)melk
1/4 kopje gehakte cacaoboter (ik had dit niet; gebruikte 1 banaan; dit maakt het ook romig)

schil en ontpit avocado en prak alle ingredienten door elkaar. garneer met liefde en geniet!

Love, Shan

Work in Progress

It's really silent here, at my blog. I wish I had so much to tell and to write, but I just can't. I have no juicy news for ya. That does not mean there's not happening a lot. Behind the scenes (of the film that is called 'life') there's a lot going on. Inside. There's so much more that the eye can see.

A few weeks ago I had an opportunity to blog for a Yoga website. It would have been great if that had worked out, but after the meeting with them I felt it just would not do it for me. I said no.
So, here I am, at my own Shan Silent Screams again and it's more than fine. I can write whatever I want and whenever I want.

I have set some goals for the upcoming months. Quite a lot of little goals. I also want to tighten up things, like my eating habits. Without being harsh on myself. I know why I do it. So, from  now on I'll try to 'do' more or less: sugarfree, dairyfree, coffeefree and glutenfree.
Hope that 'Kyra's Kitchen' will show up in the mailbox this afternoon, 'cause this book will support me with the whole thing.

I'll finish with some picca's in 'Screams of Joy'.

Enjoy your weekend! Hopefully with some more sun!

Screams of Joy

Even if you think it's not...sunlight dóes come everywhere.

At work...tired and bored, waiting for this crazy Ziggo guy to be finished.

Soft kitty, wam kitty, little ball of fur...

All of us watching my brother trying to open up the laptop



DON'T take away my blanket!



Love, Shan

 

 

 

Vormeloos

Al een maand heb ik niet meer geblogd. Onwennig en ook frustrerend. Maar een blog posten zonder een 'vorm' in mijn hoofd te hebben, lukt niet.
Al bijna een jaar liggen er halve songteksten te wachten, ergens in een mandje. Tot ze worden afgeschreven.
En zo kan ik nog wel even doorgaan...

Ik houd van vorm. Kunst an sich ís vorm. Vormeloosheid vind ik dan ook niet fijn en tevens een moeilijk te bevatten begrip. Toch begin ik nu een beetje te ervaren wat het is. Het water is woelig. Je wordt rusteloos. Voelt je gefrustreerd, want je hebt het gevoel dat er nog niets 'is' (behaald), dat je geen kloot opschiet. Ook voelt het eenzaam. Je staat te popelen om je ervaringen te delen, maar het is nog te onduidelijk, te leeg, te onbelangrijk, te klein, te onaf om te uiten.

Voor mijn gevoel gebeurt er veel in mijn leventje. Maar tegelijkertijd gebeurt er ogenschijnlijk helemaal niets. Kan dat? Ja, ik denk het wel. 

Ik nam afscheid van een paar mensen, op allerlei verschillende manieren. Mijn oom, mijn hardloopmaatje Merel, Nienke, vandaag van Mirjam. En tegelijkertijd komen er nieuwe mensen voor in de plaats of wordt er iets opgebouwd. Buiten mij en binnen in mij. Er wordt in ieder geval iets aangeraakt. Dat is de start. Het zaadje is geplant. De koers is bepaald. De mindset is juist.

Er zit niets anders op dan kijken wat we onderweg tegenkomen. Of wachten totdat we weten hoe het plantje eruit is komen te zien. Misschien wordt 'ie helemaal niet groot, of krijgt 'ie een gekke kleur. Helemaal niet wat ik had verwacht of gehoopt. En weet je? Het kan me steeds minder schelen. Ik beweeg me nog wel even door die vormeloosheid en laat me verassen. Misschien is dat wel heerlijk rustig. De vorm komt vanzelf wel. Ooit. Een keer.


X Shan

Lente Daytox

Nu ik sinds enkele weken behoorlijk last heb van slapeloosheid, ben ik wel toe aan een paar daagjes bijtanken, lekker cocoonen...
Even niets hoeven. No verbs allowed.
Kijk, koken en wandelen is noodzakelijk, maar verder NIET (of weinig): computeren, boodschappen doen, huishouden doen. Heerlijk.
Ik heb de komende twee dagen twee belangijke afspraken, maar die kosten niet meer dan 1 a 2 uur van mijn dag.
Een mooie leidraad voor een dagje cocoonen en detoxen vond ik hier:

http://www.culy.nl/inspiratie/culy-detox-ons-stappenplan-voor-een-culinaire-dayretreat/

Morgen begint de lente en oorspronkelijk is dan ook het (heidens) paasfeest. Reinigen van lichaam en geest hoort daarbij. (om vervolgens vol nieuwe energie, moed en ideeen je leven vorm te geven)
Een perfect moment dus voor zo een lente daytox. En dan hopen dat mijn nachtrust wederkeert...!

Who's with me?




Happy Easter!

Love, Shanna

Wabi Sabi

Soms heb je van die momenten dat je adem stokt...of je vlinders krijgt in je buik...je mond open valt....bij het zien van iets moois. Dat kan natuurlijk vanalles zijn; een blik op een mooi landschap, een spelend kind, een prachtig kledingstuk. Dan heeft dat waarde, krijgt het waarde. En zo hebzuchtig als een mens soms kan zijn; je wilt het hebben. Vastleggen met camera, in je huis hebben staan of liggen.
Het leukst vind ik dingen met een historie. Je weet niet waar het vandaan komt, en het is vaak ook wat verweerd, oud. De interieurstijl die zich hiermee bezig houdt, heet Wabi Sabi. Geen modern, nieuw, vastomlijnd interieur, maar een verzameling van spullen die los van elkaar ieder zijn eigen historie heeft.
Vandaag is er weer zo'n 'stuk' bijgekomen in mijn huis. Ik werd op slag verliefd. Ik zag haar hangen en ik kon niet ophouden met blijven kijken. Het viel een man op hoe ik stond te zwijmelen en hij moest lachen. Ik wilde het stuk direct mee naar huis nemen, maar twee tellen later dacht ik dat ik gek moest zijn als ik het zou doen. Het was namelijk.....................................................een trouwjurk!
Maar ik was gewoon verliefd. Ik keek naar het prijskaartje en hij was slechts E10-,. Na mezelf opgelegd te hebben er tóch nog even over na te denken, terwijl ik nog steeds voor die paspop stond, hakte ik de knoop door en haalde ik haar eraf. Gewoon te mooi om daar te laten hangen. Afrekenen dus, in een tasje en hop...naar huis. Daar ga je dan. Zonder te weten of ze uberhaupt past, zonder trouwerij, laat staan een vent.
Jullie mogen me voor gek verklaren hoor, maar míjn dag kan niet meer stuk :-)

Welk stuk heeft voor jou veel waarde of werd je op slag verliefd op? Tell me below!