zaterdag 10 mei 2014
Wat de boer niet kent, lust 'ie graag
Ik denk dat het nu ongeveer een jaar geleden moet zijn geweest, dat mijn 'food adventure' begon. Voor die tijd was ik een echte hollandse die niet hield van veel poespas. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Aardappelen koken, zakje boerenkool erbij en klaar is Kees. Of rijst en een zakje roerbakgroenten. En een vleesvervanger. Want tsja, als je vegetarier bent hoort dat toch? Je moet wel wat ter vervanging hebben. Helaas is het koken me niet met de paplepel ingegoten. Mijn moeder maakte vaak aardappelen, vlees en groenten of een van de ' wereldgerechten' van Knorr. Mijn vader kan nog geen ei bakken en mijn broertje heeft een hechte relatie met het tosti-apparaat en ketchup. (had ik trouwens ook) De Aldi was mijn favoriete winkel. Tot op de dag van vandaag is deze Noord Hollandse nog steeds wel zuunig, en gaat graag voor quick en easy, maar verder is zo'n beetje alles veranderd.
Ik dompelde me onder in de wereld van Voeding en natuurwinkels. Er ging een wereld voor me open. Mijn oren klapperden bij het lezen van de woorden 'whole grains' (zijn granen dan niet altijd ' whole' ?, vroeg ik me af), biodynamisch en gefermenteerd, om maar een paar te noemen. Van gekiemd tarwebrood had ik nog nooit gehoord, of van boekweit of amandelmelk. En wat ik met rauwe bieten, een venkelknol, winterpostelein of korianderzaad moest? Al sloeg je me dood...
Maar leergierig ben ik. En al het heeft me veel tijd en energie gekost om dit in me op te nemen en te veranderen; wat ben ik blij. Er valt op dit gebied zoveel te leren en zoveel te genieten.
Inmiddels kan ik zeggen dat ik aardig wat kennis heb van Voeding. Kwantiteit heeft plaatsgemaakt voor kwaliteit. Mijn broodje met kaas voor havermoutpap. (met gedroogd fruit, vier kruiden, honing en kokosrasp) Mijn lunch is vaak het Indiase gerecht ' Kichari' en ik kijk er naar uit om mijn allereerste (koriander-munt-kokos-) chutney te maken!
Er is vast nog zoveel wat deze boerin niet kent, maar....wat de boer niet kent, lust 'ie graag!
Jij ook?
Hieronder deel ik graag een recept met natuurlijke ingredienten, maar dan voor....je haar!
Deze is met het minst aantal ingredienten, dus wederom: quick and easy! Uit 'Smaken en Geuren' (ik vind de originele titel veel gaver:'The Victorian Book of Potions and Perfumes'), welke ik heb mogen lenen van mijn nieuwe vriendinnetje Anne.
DIY Haarolie met rozemarijn en lavendel
Verwarm deze olie een beetje voor en masseer hem met je vingers in je haar. Kam het haar door en laat de olie 30 minute intrekken. Was je haar daarna (met rozemarijnshampoo)
125 ml amandelolie
3 druppels etherische rozemarijnolie
3 druppels etherische lavendelolie
Meng in een kleine kan de amandelolie met andere olieen.
Giet de haarolie over in mooie flesjes.
Nice voor 'verweerd' zomerhaar! ;)
zondag 27 april 2014
The Pendant of Mor- chapter 6: Unity pt 1
Where the land is undiscovered and traps and quicksand lurk in there
I will walk with you honey
I will see them and forever care
-----------------------<3-----------------------------
Vanwege dit korte hoofdstukje uit The Pendant of Mor, deel ik hier nog even een stukje uit een favoriet boek van mij; Ruiter tussen twee werelden van auteur (& spreker, rij-instructeur en paardentrainer) Linda Kohanov:
'Terwijl ik hem samen met Lindsey onder de helderblauwe hemel zag rijden, werd het me duidelijk dat onze poging om de wereld en iedereen die op aarde left op een actieve manier te verbeteren, zeker niet het pad naar vrijheid was. Zeer vaak leidde dit tot overmoed, verdeeldheid en pogingen om minder gelukkige mensen ' voor hun eigen bestwil' onder controle te houden.
Ware vrijheid, dacht ik op die heldere oktobermiddag, ontstaat uit de moed om te voelen, de wil om kwetsbaar te zijn en de nederigheid om de wijsheid te waarderen die ALLE levende wezens te bieden hebben.'
Love, Shan
I will walk with you honey
I will see them and forever care
-----------------------<3-----------------------------
Vanwege dit korte hoofdstukje uit The Pendant of Mor, deel ik hier nog even een stukje uit een favoriet boek van mij; Ruiter tussen twee werelden van auteur (& spreker, rij-instructeur en paardentrainer) Linda Kohanov:
'Terwijl ik hem samen met Lindsey onder de helderblauwe hemel zag rijden, werd het me duidelijk dat onze poging om de wereld en iedereen die op aarde left op een actieve manier te verbeteren, zeker niet het pad naar vrijheid was. Zeer vaak leidde dit tot overmoed, verdeeldheid en pogingen om minder gelukkige mensen ' voor hun eigen bestwil' onder controle te houden.
Ware vrijheid, dacht ik op die heldere oktobermiddag, ontstaat uit de moed om te voelen, de wil om kwetsbaar te zijn en de nederigheid om de wijsheid te waarderen die ALLE levende wezens te bieden hebben.'
Love, Shan
zaterdag 29 maart 2014
De wachtkamer
Ik loop wachtkamer 'A' in. Ik 'bots' tegen een kleine, gek gevormde ruimte op waar het vol zit met mensen. Oudere mensen. Zie ik. Ik zucht in mezelf en denk: 'alwéér...'
'Ohja, logisch, we zitten hier in een oogcentrum. Maar toch...'
Ik pak direct een kopje thee want ik heb te weinig gedronken vanmorgen. Ontspanningsthee, ja dat kan ik vandaag wel gebruiken. Ik ga zitten en sla de mensen gade. Iedereen, maar dan ook echt iedereen- in mijn waarneming in ieder geval-, zit met de neus naar beneden. In een boekje te bladeren. Op één wat jonger iemand na. Die kijkt met haar gezicht naar beneden op haar smartphone. Niemand kijkt elkaar aan. Af en toe komt er iemand binnen die wél iets zegt, maar dan een zacht 'goedemorgen', zodanig uitgesproken dat niemand het hoort. Dat is de bedoeling natuurlijk ook. Het moet niet teveel opvallen.
Ik verwonder me. Ik voel spanning want ik vind dit gek. Een hele groep mensen bij elkaar en naast elkaar, die podverdorie het geluk hebben dat ze leeft, op aarde mag zijn en wat doen ze: naar beneden kijken, zich verschuilen, niks zitten te doen!
Wat moet men dan doen? Nou, weet ik veel, íets! Ga op tafel staan, dansen, een grap vertellen, vragen hoe het met degene is die naast je zit, keihard in lachen uitbarsten! Iets!!!
Ik word snel geholpen gelukkig. Nadat drie artsen meerdere malen in mijn ogen hebben zitten koekeloeren met een hoogst irritant fel licht en daarna een helbrandende oogdruppel te hebben toegediend, kom ik voor 15 minuten weer 'wachtkamer A' in. Nog geirriteerder dan ik vanmorgen al opstond. Ik loop direct naar de koffieautomaat. Gelukkig zie ik niet troebel. Ik kies weer voor de ontspanningsthee en ha, ook voor chocomel. Lekker. Ik loop met mijn twee bekertjes naar de tafel en pak de Elle. Ik probeer te lezen, maar het lukt niet. Of het lukt wel, maar het voelt totaal niet prettig en het gaat in horten en stoten. Bijwerking van de oogdruppel.
Nu ik dit schrijf besef ik me pas dat ik dus ook uit automatisme een boekje pak en wil gaan lezen. De verwondering is echter niet weg. Kan een mens niet gewoon stilzitten en wachten, in een wachtkamer? Daarvoor heten wachtkamers toch ook 'wachtkamers'?
'Ohja, logisch, we zitten hier in een oogcentrum. Maar toch...'
Ik pak direct een kopje thee want ik heb te weinig gedronken vanmorgen. Ontspanningsthee, ja dat kan ik vandaag wel gebruiken. Ik ga zitten en sla de mensen gade. Iedereen, maar dan ook echt iedereen- in mijn waarneming in ieder geval-, zit met de neus naar beneden. In een boekje te bladeren. Op één wat jonger iemand na. Die kijkt met haar gezicht naar beneden op haar smartphone. Niemand kijkt elkaar aan. Af en toe komt er iemand binnen die wél iets zegt, maar dan een zacht 'goedemorgen', zodanig uitgesproken dat niemand het hoort. Dat is de bedoeling natuurlijk ook. Het moet niet teveel opvallen.
Ik verwonder me. Ik voel spanning want ik vind dit gek. Een hele groep mensen bij elkaar en naast elkaar, die podverdorie het geluk hebben dat ze leeft, op aarde mag zijn en wat doen ze: naar beneden kijken, zich verschuilen, niks zitten te doen!
Wat moet men dan doen? Nou, weet ik veel, íets! Ga op tafel staan, dansen, een grap vertellen, vragen hoe het met degene is die naast je zit, keihard in lachen uitbarsten! Iets!!!
Ik word snel geholpen gelukkig. Nadat drie artsen meerdere malen in mijn ogen hebben zitten koekeloeren met een hoogst irritant fel licht en daarna een helbrandende oogdruppel te hebben toegediend, kom ik voor 15 minuten weer 'wachtkamer A' in. Nog geirriteerder dan ik vanmorgen al opstond. Ik loop direct naar de koffieautomaat. Gelukkig zie ik niet troebel. Ik kies weer voor de ontspanningsthee en ha, ook voor chocomel. Lekker. Ik loop met mijn twee bekertjes naar de tafel en pak de Elle. Ik probeer te lezen, maar het lukt niet. Of het lukt wel, maar het voelt totaal niet prettig en het gaat in horten en stoten. Bijwerking van de oogdruppel.
Nu ik dit schrijf besef ik me pas dat ik dus ook uit automatisme een boekje pak en wil gaan lezen. De verwondering is echter niet weg. Kan een mens niet gewoon stilzitten en wachten, in een wachtkamer? Daarvoor heten wachtkamers toch ook 'wachtkamers'?
vrijdag 28 maart 2014
The Pendant of Mór- chapter 5: Springtide
Their eyes are seeking for the sun
What will enter in their world?
Yearning for all what's about to come
An obligation or duty- I must do what was undone
Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair
Holes with hidden stories
Homes of the Gifted, triumph the Phoenix!
Worlds of the Unseen, on earth, in heaven and in between
Every corner lightens up
and shows me its treasures
Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair
The voice becomes louder, vagueness flies away
Sharp and sensitive, watch out for...me
As steady as a rock I enter this world
No other man will lead me astray
Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair
What will enter in their world?
Yearning for all what's about to come
An obligation or duty- I must do what was undone
Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair
Holes with hidden stories
Homes of the Gifted, triumph the Phoenix!
Worlds of the Unseen, on earth, in heaven and in between
Every corner lightens up
and shows me its treasures
Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair
The voice becomes louder, vagueness flies away
Sharp and sensitive, watch out for...me
As steady as a rock I enter this world
No other man will lead me astray
Now that the sun and the moon are aligned
the sea reaches tremendous heights
I'm coming up for air
Cleansing all from captivity and despair
zaterdag 8 maart 2014
The Pendant of Mór- chapter 4: Hypoxia
The Pendant of Mór- chapter 3: High Tide
Pic taken in Czech Republic, 2009 |
Mr Daniels:
Can I see her, sister Catherine?
SC:
Of course, follow me to her cradle.
(footsteps up the stairs)
Ssht...she's asleep..
Mr Daniels:
Isn't she beautiful?
Mrs Daniels:
Yes, she is...
SC:
Please, let's sit down and look at the transferpapers...
(turning pages and ballpoints scratching)
Mr Daniels:
Ok, I think we're all done..
You must know we appreciate the love and care you gave our little Josephine...
SC:
I did what I had to do.
Mr Daniels:
I think we should go. We have a long journey ahead of us. Goodbye Sister!
SC:
Oh, wait! I almost forget something...it's in the drawer.
This pendant is what she was wearing when she arrived here. I don't knnow what it is, but save it for her until she gets some older, okay?
Mr Daniels:
Uh..okay...
SC:
Now go! God bless you and the little Josephine!
SC:
Don't worry my dear, it'll be alright
In this endless sea there's land in sight
Drift along with the stream of life
You've got oceans of time
In God's hands you will thrive
Find your own shelter wherever you may roam
Gods House will be your sanctuary
Your seeds are now sown
Bring your harvest and you will be...free...
zondag 23 februari 2014
The Pendant of Mór-chapter 2: A Cold Autumn's Day
(Woman)
Just another autumn's day
but one has never been so cold
Let this tainted secret of mine never be unfold
(Sister Catherine)
One hour from now you'll be expected, my love
God made it happen, you were sent from above
Waiting for the hour, we can hold you in our arms
Be welcome: feel safe, fine and warm
We all prepared to make place for an innocent bairn
with the right to be wanted, cherished and raised
Now for you we will care
yes, for you we will care
Sister Ann, draw up her bed
Make her bottle warm and nice
Roaring storm, outside it is cold as ice
Here you are baby, with your red rose cheeks
Though you're vulnerable you're not weak
Do not open your eyes, you have all the time now
Sleep among us, let your guard down
(Woman)
Through the streets I run
Run from all my thoughts
I left my baby
What have I done?!
I'm in a rush, feel dazed and worn out
Soothing my conscience, shouldn't feel any doubt
I trip and fall, feel cold to my bones
I fall into grace
Forgive me my sin, life left me no space
Your crying aches, echoes in my head
causing restless nights, waking in a sweat
And in day I dream about you, we sing eachother a lullaby
until the tears upon our cheeks forever dry, forever dry
I mourn for him, now mourn for you
Don't you cry I can't make it undo
Forlorn as I am, my choice has been made
Returning home, hope you will be okay
(Nuns)
The hour has come, she made up her mind
The future is clear, she set it right
What once was sent around can't be returned
She has lost the One, her paradise is burned
(Sister Catherine)
What do I see, hanging around your neck?
Silver shining in the dark
It appears to be some kind of a birthmark
A symbol of unknown origin
It might represent all that you are and will become
Once your descent will be unveiled
you will return Home
- You were so wrong!-
- Please forgive me, Josephine!-
- Will I ever see her again?-
- You will lose the child!-
- She will never find her way home!-
- The pendant will lead the way!-
c by me 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)