Cinnamon Scents

Zo nu en dan, wanneer je eens experimenteert met koken, geuren en kleuren, kom je weer eens een favoriet tegen. Eén van mijn favorieten is kaneel. Dat het een wintergeur is maakt niet uit. Ook in de lente gewoon genieten van een simpele kop kaneelthee. Geen zwarte thee met een flauw kaneelsmaakje erin. Nee; heet water, kaneelstokje erin en genieten maar!
Het is al lang bekend dat geuren een bepaald effect kunnen hebben op je stemming. Ik maak hier dan ook graag gebruik van. Kaneel blijkt een opwekkend effect te hebben en geeft energie. Als ik die geur ruik, word ik in mijn fantasie meegenomen naar exotische oorden. Kaneel in keukenrecepten doet dat helemáál met je.
Bij deze deel ik graag een heerlijk recept met jullie. Het lijkt mij leuk als ook jullie je favoriete geur en/of gerecht laten weten door te reageren op deze blog!

Hier komt de mijne:


Rijst met saffraan en kaneel

Zet basmatirijst op (1,5 kopje rijst met 2 kopjes water) en voeg daar een kaneelstokje, 2 laurierbladeren, een snufje zout, 2 kruidnagels en 1 tl verkruimelde saffraan aan toe.
Laat de rijst volgens voorgeschreven tijd koken.
Haal de pan van het vuur en laat het nog 10 minuten met deksel staan.
Roer er tenslotte wat boter of olijfolie doorheen. Voeg wat cashewnoten of pistachenoten doorheen en klaar!

Voeg naar behoefte nog vers vlees of groenten toe.

Eet het met een curry (doe ik) of met een vruchtencompote.

Vruchtencompote

Laat gemengde, gedroogde vruchten met 250 ml water, 1 tl honing en een kaneelstokje 20 minuten in een pannetje pruttelen. Je kunt er daarna vers fruit en/of pistachenoten aan toevoegen en serveer het warm of koud met slagroom of ijs.

Enjoy the cinnamon scents!!!

Less is more

Hai hai,

Deze lente zal een nieuwe start voor mij worden. Zoals de meesten wel hebben gelezen of gehoord, heb ik een nieuwe baan. Graag vertel ik daar wat over in deze blog.
Hoewel ik me besef dat ik, als persoontje, voor een groot deel gewoon hetzelfde blijf, gaat er het één en ander veranderen en heb ik het trotse gevoel dat ik eindelijk uit een negatieve spiraal losbreek. Het is nog pril, het is nog eng, maar het is ook heel fijn. Ik heb enorm getwijfeld of ik een (nieuwe) baan wel aankon, maar ik heb de gok gewaagd en 'ja' gezegd. Eindelijk heb ik 'ja' gezegd, en dat is al heel wat waard. Hoe het verder verloopt, zullen we zien.  Het motto dat hier goed bij past is: Less is more.
Alles strippen, tot alleen het pure overblijft. Is altijd al een beetje mijn, diepverscholen, motto geweest. Maar nu heerst hij hoogtij.
Ook de zorgtuinderij waar ik ga werken is een beetje 'less'. Niet in de zin van hoeveelheid werkuren of mate van uitdaging, maar het is een heel kleinschalig bedrijf. Geen honderden of duizenden werknemers, geen bazen die nooit te bereiken zijn, geen afdeling HRM en zus en zo. Gewoon een management, dat bestaat uit de drie eigenaars, twee woonhuizen met 6 bewoners en een dagbesteding(safdeling) (de tuinderij met pottenbakkerij, houtbewerkingsplaats, plantenkas, kippen, paarden etc).

Overzichtelijk en duidelijk. Direct en persoonlijk. Heerlijk.

Ik start per 1 april, maar woon nu in maart wekelijks een vergadering bij van de Projectgroep 'Het is nog stil aan de overkant'. Ik vertegenwoordig daarin de belangen voor het nieuwe woonhuis. Als een razende moet ik me inlezen in het kwaliteitsplan, het plan van aanpak en allerlei regels en actiepunten.
Aankomende zaterdag loop ik een dag mee in het eerste woonhuis, waar ook drie jongvolwassenen logeren die de bewoners van het nieuwe  huis gaan zijn. Ik zit bij enkele intakes, heb 18 maart een kennismaking in het nieuwe huis samen met de bewoners en hun ouders (tijdens de rondleiding heb ik het stiekum al gezien, al lopende op de wankele trap en bijna een houten plaat op je hoofd krijgen), en 22 maart een vergadering waar ik ook eindelijk mijn nieuwe collega(s) van het nieuwe huis ga ontmoeten. De grootste uitdaging zal het omgaan met de nieuwe doelgroep zijn; jongvolwassenen met voornamelijk een verstandelijke beperking. Erg spannend, maar ik ga ervanuit dat ik zal leren daar goed mee om te gaan.
Mijn vaste diensten zijn dinsdag- en donderdagavond en af en toe een dienst een slaapdienst erachteraan of een dienst in het weekend. Dit kunnen 12 uur diensten worden. Zal even wennen zijn, maar het is zo'n ander soortige werkomgeving en -druk, dat het mij goed te doen lijkt. Maximaal ga ik 30 uur werken.

Maar eerst nog even twee dagen 'vakantie' vieren. -En daarna alle vrije dagen vieren, tussen de werkafspraken in. Just doing less, cos less is more :P-

Laat de lente maar komen!

X Shan

Kleurtjes, kikkers en kl*tedagen

Afgelopen week was het grijs, grauw en somber. Buiten, maar ook bij mij van binnen. Ik had weer veel te veel spanningen ervaren en mijn persoontje trok dat weer even niet. Ik moest mijzelf weer uit het moeras trekken. Ik voelde de kleurtjes-koorts weer omhoog borrelen en de kleurtjes kwamen weer bij mij om de hoek kijken. Af en toe het zonnetje ook. En ik was niet de enige met kleurtjes-koorts. Op de momenten dat het me lukte aandachtig om mij heen te kijken, zag ik in de potten van buurtbewoners primulaatjes en viooltjes verschijnen. Verder heeft iedereen prompt knalgele jassen en rode gympies aan en komen de felle tulpenkleuren je tegemoet in menig supermarkt.

Het lijkt nog wat ongepast en het matcht niet echt met de grauwe tuinen, het lelijke flets groene gras dat geleden heeft onder de sneeuw. Maar who cares? Ik vind het toch heerlijk, die kleurtjes. Het speelt echt in op je gemoed. Ikzelf gebruik de kleurentherapie dan ook en trek mijn rode shirtjes en roze jurk weer uit de kast, gooi wat kleur op mijn gezicht en besluit te shoppen omdat mijn kast uitpuilt van de oude, saaie kleding. Grijs en zwart, nee dat is het m niet meer voor mij. Vroeger haatte ik kleurtjes, vooral felle. Vond het zo over the top. Maar nu ben ik er helemaal voor in.

Het Holi feest in India...dat zou ik nou wel eens willen meemaken...

Het thema kleur speelde nog even verder op, want ik mocht vorige week solliciteren bij een zorgtuinderij, met de toepasselijke naam: het Groene Erf.

Groen dus.
Ook dit was nooit een favoriete kleur van mij. Maar sinds een tijdje wel. Omdat groen natuur is, rust geeft en omdat het een fantastisch 'bedrijf' is. Als alles mee zit, teken ik waarschijnlijk morgen het contract! Green it is!

Om vrolijk van te worden niet?

x Shan

If you can

If you can start the day without caffeine,
If you can always be cheerful, ignoring aches and pains,
If you can resist complaining and boring people with your troubles,
If you can eat the same food every day and be grateful for it,
If you can understand when your loved ones are too busy to give you any time,
If you can take criticism and blame without resentment ,
If you can conquer tension without medical help,
If you can relax without liquor,
If you can sleep without the aid of drugs,



……Then You Are Probably the Family Dog!
And you thought I was going to get all spiritual.



Yeah, I got fooled! Haha! Love, Shanna

A Mind Full

A mind full of...what?
A mind full of clutter? A mind full of cotton-wool? A mind full of air? A mind full of love? A mind full of hate?
A mind is mostly just full. Never empty. Never calm. Never targeted.

Since two weeks I'm working on it. On mindfulness.

I had the opportunity to take part in a Mindfulness Training. Of course I already knew the concept. I read some books about it and I did a lot of meditation classes in the past years. But never really practised it. Until now. I have to spend minimum of 45 minutes per day on practising it. And it's really not easy, it's hard working. Even if it has the (only) purpose to NOT work, do or change anything. At all.
But it turns out to be pleasant as well to do these exercises daily. In any case it's just half an hour truly, totally for yourself alone. No one else owns that moment or can break into that moment. And if thát wouldn't be enough, in addition I finally experience the value of being mindful. Sigh.

I'm also excited about two books that I read. And since I decided to share more instead of keeping things to myself, I now list these books. I hope you'll inform me as well about yóur favorite books.

* De creatiespiraal - Marinus Knoope (about realising your dreams/wishes and plans)
* The Secret of Shambhala - James Redfield (love áll his novels. It's about the spiritual evolution of the human being) I truly thank my 'aunt' Leida, for just randomly (?) giving me this book which I still needed to read someday.

Well, I'll finish this blog with a puzzle. It has something to do with widen your field of vision. With looking good, thinking different.

PUZZLE:

- Connect the nine points with only four lines. Keep your pen on the paper.

Good luck!

A mindful greeting,

Shan

Promise of Spring

                                    Sunbeams in the morning

shining through the glass

gently touching my cheeks

Smell of sea, sweet flowers

All so soft and pure

Now I remember

My origin

The tender-hearted soul

The Promise of Nature

...Spring is on her way...

How I longed for her to come

I forgot how she was

I forgot how I am

thanks for letting me remember

thanks for your promise

I know she'll be here soon

Een kneuterig kusje,
Shan

(Don't) push your foot on the heartbrake!

Passie, verlangen, hartszaken...de mooiste zaken die er zijn. Nietwaar?

Gisteren las ik weer eens in mijn boek met 1001 Boedhistische wijsheden en ik raakte in de war. Het viel onder het onderwerp Ontzegging en onder een ander onderwerp waar ik de naam niet meer van weet. En natuurlijk kan ik desebetreffende Wijsheid cq. gezegde niet meer terugvinden nu ik het boek in mijn handen heb. Maar ja, zoek hem maar eens tussen de andere 1000 Wijsheden. Dat gaat wat lastig.
Toen ik daarnet echter het boek opende, viel mijn oog op een Wijsheid cq. gezegde, dat het antwoord bevat op mijn vraag. Toeval bestaat niet.

Het Boedhisme zegt eigenlijk (hoop dat ik het goed verwoord) dat je niet zou moeten toegeven aan verlangens, aan passies en impulsen. En natuurlijk zit hier een hele theorie achter, die ik inmiddels wel begrijp. Toch is dit wat wij mensen doen, toegeven aan passies, verlangens en impulsen. Dat toe ik ook, en dat is vaak heerlijk. Maar een 'verlicht' persoon voelt noch vreugde wanneer dingen goed gaan, noch woede of teleurstelling wanneer dingen fout gaan. Zij nemen de dingen zoals ze zijn. Alleen dán vind je innerlijke rust en vrede, en dat is dus waarschijnlijk veel meer waard dan het ervaren van extase, van vreugde en passievolle liefde. Nogmaals, érgens begrijp ik het wel, maar het lijkt mij zo saaaaaaaaaaaaaaaaiiiiiiiiii...
Dan heb ik het nog niet eens gehad over hetgeen de mensheid, including me, zo erg interesseert; kunst. Want kunst is één en al passie, één en al emotie, één en al conflict. Superaards, supermenselijk en zó niet spiritueel....
Toch heeft Halina Reijn wel gelijk, in een interview die ik eens van haar las; dat acteren pure spiritualiteit is. Je bent namelijk continue in het Hier en Nu, als je aan het spelen bent. Helemaal waar. Verwarrend, niet...?

En dan komen we bij de verklaring,  het antwoord, waar mijn oog net op viel. Hier komt 'ie:

'Zij die de poorten van de hemel binnengaan, zijn geen wezens die geen verlangens hebben, of die verlangens hebben ingetoomd, maar wezens die verlangens hebben leren begrijpen'.

Nou, wat vindt u ervan? Ik vind hem goed!

Rest mij niets meer dan af te sluiten met een geweldig nummer van de geweldige muzikante Kate Bush, dat mooi aansluit bij hartszaken. In ieder geval zoals ik de tekst interpreteer.

'Don't push your foot on the heartbrake'!

 Shan